Do Agnieszka76

😩

Agnieszko zrobiłaś wszystko co tylko było możliwe dla Mamy. Teraz o jej życiu zadecyduje ktoś inny. Wszystko jest możliwe a piszę o tym bo teściowa była w stanie agonalnym, nikt nie dawał jej szans na życie. Wyszła i żyje i tego samego Wam życzę.

Sierotka, Viomi bardzo Wam dziękuję za wsparcie. To miłe, że o mnie myślicie i wysyłacie mamie pozytywne fluidy. Nie chciałam się narzucać bo wiem, że każda osoba z forum ma swoje problemy. Walka z tą straszną chorobą jest trudna. Starałam się zrobić wszystko co w mojej mocy . Stoczyłam wiele "bitew" ze służbą zdrowia. Zawsze gdzieś z tyłu pozostanie myśl, że jednak może coś zaniedbałam. Choroba nowotworowa jest nieprzewidywalna, człowiek jest w dobrej formie tak jak mama, chodziła, nie potrzebowała większej pomocy, apetyt dopisywał, psychika uległa poprawie a tu nagle z dnia na dzień raptowna zmiana na gorsze. Do tego stopnia, że nie ma z nią kontaktu,jest jak wycieńczona, bezwładna "roślinka" :( Wszystko naraz wodobrzusze, sepsa i inne dziadostwa. Bardzo ciężko jest mi pogodzić się z obecną sytuacją a najgorsza jest bezsilność :( 

Jeszcze raz Wam dziękuję,niby kilka słów a naprawdę robią wiele. Mimo trudności jestem z Wami i dokąd będę mogła będę Was wspierać.

Sierotka życzę Tobie oraz mężusiowi dużo zdrówka, Viomi Tobie również, teściowej też. Wszystkim ludkom siły w walce z intruzem. Nie poddawajcie się.

Ja również ciągle o Was myślę. Do tej pory Twoja mama była dla mnie przykładem nadziei, tego, że jest szansa do walki z tym gadem. Dlatego strasznie ciężko czyta mi się te złe wieści. Jestem myślami z Wami, życzę Ci siły, aby przejść przez te trudne chwile. 

Agnieszko czasami lepiej napisać na forum co czujesz i myślisz niż dusić to w sobie, my wszyscy przez to przechodzimy więc najlepiej to zrozumiemy.                                                     A poza tym z uwagi na swój stan zdrowia nie kumuluj w sobie tego wszystkiego. Zadbaj także o swoje zdrowie.

Agnieszka76  nie muszę mam nadzieję pisać, że jestem z Tobą jak tylko mogę, jeśli mogę pomóc to możesz na mnie liczyć. Nikt nie wie/co oczywiście jest jednym wielkim banałem/  co będzie jutro ale cokolwiek by nie było to jesteś córką o której pewnie marzy każda matka czy zdrowa czy chora bo wiem i pamiętam jak bardzo się o mamę troszczysz. Ona z pewnością to czuje.

Agnieszko, jestem myślami z Tobą.Czytalam z jakim zaangażowaniem pomagalas Mamie w walce z chorobą. Ja swoją Mamę straciłam w kwietniu, 17 - naście lat chorowała na Alzheimera, ostatnie kilka lat nie było z Nią kontaktu, ale dla mnie ważna była świadomość, że JEST!                            Trzymaj się, pozdrawiam serdecznie. 

Agnieszka bardzo mocno Cię przytulam i twoją rodzinę 

Agnieszko, również jestem myślami z tobą i trzymam kciuki, dużo siły czerpalam od ciebie gdy walczyłam o męża i te siłę odsyłam tobie 

Agusia wszystkim tutaj mowimy ,by pisali o swoim problemie ,mówimy że to pomaga.Pisz Kochana jak tylko masz wolną chwilę i siły pisz .A ja jestem teraz dyspozycyjna ,jesli tak to mozna okreslić mąż właśnie wrócił na oddział ,może wygospodaruj wolną godzinę zabiorę Ciebie w mój zakątek piękny juz mogę tam wejśc jest nawet chodniczek 😉a przestrzeń sprzyja temu by oddychać cudownie i wykrzyczec nawet! to co nas boli .