Witajcie
Postanowiłam się tutaj zarejestrować bo potrzebuje pomocy, wsparcia.
Historia będzie długa.
Moja mama lat 54 dostała wyrok - rak trzonu macicy g3. Młoda zdrowa kobieta, aktywna zawodowo, wspaniała matka i zarazem przyjaciółka. Świat się zawalił bo inaczej tego nie można opisać. Trafiła na SOR GIN (05.2017) z olbrzymim krwawieniem z dróg rodnych. Łyżeczkowanie, zrobione od reki. Pięknie ładnie wszystko, pobrano hist - pat i kazano czekać na wynik. Szczerze ? czekałyśmy w wielkim spokoju bo żadna z Nas się tego nie spodziewała. A teraz uwaga najlepsze. Wynik odbieram ja, czyli córka z sekretariatu szanownego pana profesora z pięcioma tytułami przed nazwiskiem. Wydaje go Pani sekretarka która nie ma zielonego pojęcia o wyniku, medycynie itd. Żadnej informacji że proszę się zgłosić do lekarza itd. nic, kompletnie. Biorę wynik, patrzę i czuję jak świat zaczyna mi się zatrzymywać. Jak powiedzieć matce która jest dla Ciebie wszystkim, że mamo masz raka ? No jak ? nie da się, po prostu się nie da. Spotykamy się na korytarzu z mamą, widzi moje łzy, czuję że się rozklejam. Musiałam powiedzieć że coś jest nie tak. Lament ...
I co ? zaczynamy walczyć na własną rękę. Szukamy ginekologa - onkologa, który kwalifikuje do operacji, usunięcia wszystkiego co się da. Szybka tomografia wszystkiego, badanie z krwi markeru nowotworowego. Fakt jest zmiana w macicy, reszta czysta. Operacja, długa, rozległa (29,06). Doba po, pobyt na OIOM. Rana na brzuchu mega duża, ale to nic da się wszystko zrobić tak żeby było ok. Bo przecież nie ma rzeczy nie możliwych.
Mama obecnie jest już w domu 18 dni po operacji. Czekamy na wyniki histopatologiczne które były pobrane w trakcie operacji. Walczymy teraz z raną bo na brzuchu duża ilość szwów co powoduje trudne gojenie się. Dodatkowo mama jest przy sobie trochę, chociaż lekarz na wizycie kontrolnej ostatnio powiedział że jak na taki brzuszek goi się nieźle. Dużo stosowałam rzeczy na własną rękę. Wypuszczono mamę ze szpitala z raną z której był wysięk. Dzięki specjalistycznym opatrunkom ze srebrem zaczyna mieć to teraz ręce i nogi. Sam octanisept który oni zalecają nic nie daje bo jest za słaby. Co wy stosowaliście na rany ?
O czym chce tu wspomnieć o podejściu lekarzy do tego tematu. Ja nie wiem skąd u nie których brak empatii, chamskość i oschłość. Wiem że pacjent onkologiczny potrzebuje uśmiechu, motywacji oraz siły do walki. Fakt w centrum onkologii tam gdzie się leczyłyśmy, personel był świetny ale w pozostałych miejscach, szok. Nie chce opisywać urażać nikogo bo to nie o to chodzi. Jednak sekretarka wydająca taki wynik to żal, złość i pogarda w jednym.
Walczymy i mam nadzieję, że wygramy. Liczę się z tym że dalsze też będzie.
Badania genetyczne owszem nie dają 100 % szansy na to że ja też mogę zachorować ale w dużej mierze się one sprawdzają. W końcu po coś ktoś je opracował a nie od tak sobie. W mojej rodzinie miała to jeszcze babcia, mama mojej mamy. Tylko że x lat temu kobiety nie latały tak do ginekologa aż tak, dopiero w ok 80 lat pojawiło się nagłe krwawienie z dróg rodnych itd.
Nie nakręcam się tylko patrzę na to wszystko trzeźwy okiem. Jestem pod stałą kontrolą lekarza ginekologa który dodatkowo jest genetykiem. Wiem jak wygląda akurat leczenie niepłodności u par więc kliniki niepłodności omijam szerokim łukiem :) dobry ginekolog potrafi poprowadzić leczenie bez cudów wianków jak w super klinikach za milion monet :)
Każde ukłucie zawsze rodzi niepokój. W mojej głowie pojawiła się nawet już myśl o niedrożności...;p...ale potem przeanalizowałam to wszystko i jednak odsunęłam ten pomysł. Moja mama przed chorobą miała kamienie na nerkach i podejrzewam że to one są przyczyną tego wszystkiego. W sumie jakimś cudem po operacji i radio kamienie znikły, (kilka razy robione USG) a że lubią się odnawiać to może właśnie się zaczynają znowu tworzyć.
Wszystko mi na to wskazuje że jestem obciążona, zresztą lekarz nie zaprzeczył. Mięśniaki chyba są początkiem tego nowotworu, nieleczone powodują nowotwór trzonu macicy. Po za tym niemożliwość zajścia w ciąże daje sygnał że mam cykle bezowulacyjne a to tez przyczynia się do tej jednostki chorobowej....no więc że tak powiem koło się zatacza. Owszem mięśniaki usuwa się ale też mają tendencję do odnowy więc w koło macieju to samo. Badania genetyczne mam w grudniu bo powiem szczerze że się wystraszyłam i muszę chuchać na zimne.
W sumie tłumaczenie lekarzy ma sens więc trzeba być dobrej myśli. Z czasem człowiek zaczyna się godzić z diagnoza i zaczyna normalnie funkcjonować. Na pewno ogolenie głowy przez córkę niż obcą osobę lepiej wpłynęło psychicznie na Twoja mamę. Widzę że macie dobre podejście, więc trzeba to zwalczyć i żyć dalej.
A teraz ja trochę z innej beczki. U mojej mamy pojawia się często ból brzucha po bokach tak bardziej. Tak sie zastanawiamy co to może być czy zrosty bo to już rok po operacji czy porostu DIETA ! a raczej jej brak. Bo w badaniach wszystko jest ok więc gdzie może być problem ?
Ten kto śledzi ten post dłużej wie że chora jest moja mama a ja założyłam ten topik dla rozładowania swoich wątpliwości. Był pewien moment że napisałam tu że zaczynam starać się o dziecko bo stan mamy w miarę możliwości już jest ustabilizowana. I po kilku moich cyklach itd okazało się że jest problem. Wszystkie moje badania wskazują że też skończę jak moja mama czyli na nowotworze trzonu macicy,a co lepsza dziś się okazało że mam mięśniaka macicy. Więc że tak powiem ten kto może niech rodzi dzieci w jak najmłodszym wieku. Nigdy nie brałam żadnej terapii hormonalnej itd. Jem zdrowo,wagę trzymam, ruchu mam dużo. Świadoma byłam że jestem obciążona genetycznie ale nigdy nie sądziłam że mnie to spotka znowu :/
Nie było mnie trochę. Urlop spędzałam na podróżach z mamą do Warszawy. Tak nam upłynął cały tydzień a mamie dziś 12 dzień naświetlań, jeszcze 16. Jest Mocarzem i Gigantem :) Świetnie daje radę co nas bardzo cieszy.
Lekarz i radiolodzy taką mają metodę naświetlań, podobno jak jelita są oczyszczone to lepszy jest efekt- bardziej widoczny obraz i większe działanie promieniowania. Dla nas tez to było dziwne ale mama robi co każą, dieta lekkostrawna w dni robocze, w weekendy prawdziwy chillout, także żywieniowy :)
Nie miałam problemu z tym żeby ogolić mamie głowę. Myślę, że lepiej że byłam to ja- córka, niż miałby to zrobić ktoś inny. Musiałaby wtedy wszystko roztrząsać, odpowiadać na pytania. A tak na spokojnie przeszłyśmy przez to razem. Wiem, że to była dla niej bardzo ciężka chwila ale chyba gorsze są te pęki włosów na podłodze i ciągłe ich sprzątanie. Tak za jednym razem "ucięłyśmy" temat.
Miałyście rację, powoli życie normalnieje i oswajamy się z każdym nowym dniem. Łatamy plany, tak aby mama nie była sama i wszystko toczy się dalej. Pozdrawiam bardziej optymistycznie :)
Powiem szczerze że też spotykam się pierwszy raz z oczyszczaniem jelita przed zabiegami. Na logikę biorąc tak jak dziewczyny pisały wcześniej jest to męczące a dodatkowo osłabia organizm. Nie mam pojęcia co to ma na celu ale być może tam gdzie się leczycie tak jest przyjęte. Co szpital to inne zwyczaje i standardy.
Tak czytam o tym goleniu głowy i aż mnie ciarki przeszły. Musiało być to dla Ciebie trudne ale widzę, że dzielnie sobie radzisz. Moja mama akurat tego nie przechodziła bo obeszło się bez chemii.
Trzymaj się kochana i dawaj znać co i jak. Postaramy się coś doradzić i wesprzeć wirtualnie :)
Buziaki
Dziękuje dziewczyny za dobre słowo :) Mama jest dla mnie najważniejsza i staram się aby odczuwała tę chorobę i ten czas jak najlepiej, mimo wszystko. Budujemy razem z całą rodziną tę nową rzeczywistość: pozytywnie i dając mamie maksymalne wsparcie.
Co do leczenia to też byłyśmy zdzwione jak można przez miesiąc wymagać od chorej osoby aby była codziennie "oczyszczona"?? Ciężko jest utrzymać taki efekt. Dieta lekkostrawna, tylko gotowane lub pieczone posiłki a mamie apetyt dopisuje :) i chętnie byśmy to urozmaiciły. To dopiero 3 dzień, czekamy na spotkanie z lekarzem i powiemy mu o naszych wątpliwościach.
gosik24 przeczytałam twój wpis i jako mama chcę napisać, że jesteś cudowną córką, podporą i ogromnym wsparciem,tego pewna jestem tak samo jak tego,że z taką córcią mamie jest dużo łatwiej przechodzić przez to wszystko,pozdrów mamę a dla Ciebie wielkie uściski, trzymajcie się