Witajcie
Postanowiłam się tutaj zarejestrować bo potrzebuje pomocy, wsparcia.
Historia będzie długa.
Moja mama lat 54 dostała wyrok - rak trzonu macicy g3. Młoda zdrowa kobieta, aktywna zawodowo, wspaniała matka i zarazem przyjaciółka. Świat się zawalił bo inaczej tego nie można opisać. Trafiła na SOR GIN (05.2017) z olbrzymim krwawieniem z dróg rodnych. Łyżeczkowanie, zrobione od reki. Pięknie ładnie wszystko, pobrano hist - pat i kazano czekać na wynik. Szczerze ? czekałyśmy w wielkim spokoju bo żadna z Nas się tego nie spodziewała. A teraz uwaga najlepsze. Wynik odbieram ja, czyli córka z sekretariatu szanownego pana profesora z pięcioma tytułami przed nazwiskiem. Wydaje go Pani sekretarka która nie ma zielonego pojęcia o wyniku, medycynie itd. Żadnej informacji że proszę się zgłosić do lekarza itd. nic, kompletnie. Biorę wynik, patrzę i czuję jak świat zaczyna mi się zatrzymywać. Jak powiedzieć matce która jest dla Ciebie wszystkim, że mamo masz raka ? No jak ? nie da się, po prostu się nie da. Spotykamy się na korytarzu z mamą, widzi moje łzy, czuję że się rozklejam. Musiałam powiedzieć że coś jest nie tak. Lament ...
I co ? zaczynamy walczyć na własną rękę. Szukamy ginekologa - onkologa, który kwalifikuje do operacji, usunięcia wszystkiego co się da. Szybka tomografia wszystkiego, badanie z krwi markeru nowotworowego. Fakt jest zmiana w macicy, reszta czysta. Operacja, długa, rozległa (29,06). Doba po, pobyt na OIOM. Rana na brzuchu mega duża, ale to nic da się wszystko zrobić tak żeby było ok. Bo przecież nie ma rzeczy nie możliwych.
Mama obecnie jest już w domu 18 dni po operacji. Czekamy na wyniki histopatologiczne które były pobrane w trakcie operacji. Walczymy teraz z raną bo na brzuchu duża ilość szwów co powoduje trudne gojenie się. Dodatkowo mama jest przy sobie trochę, chociaż lekarz na wizycie kontrolnej ostatnio powiedział że jak na taki brzuszek goi się nieźle. Dużo stosowałam rzeczy na własną rękę. Wypuszczono mamę ze szpitala z raną z której był wysięk. Dzięki specjalistycznym opatrunkom ze srebrem zaczyna mieć to teraz ręce i nogi. Sam octanisept który oni zalecają nic nie daje bo jest za słaby. Co wy stosowaliście na rany ?
O czym chce tu wspomnieć o podejściu lekarzy do tego tematu. Ja nie wiem skąd u nie których brak empatii, chamskość i oschłość. Wiem że pacjent onkologiczny potrzebuje uśmiechu, motywacji oraz siły do walki. Fakt w centrum onkologii tam gdzie się leczyłyśmy, personel był świetny ale w pozostałych miejscach, szok. Nie chce opisywać urażać nikogo bo to nie o to chodzi. Jednak sekretarka wydająca taki wynik to żal, złość i pogarda w jednym.
Walczymy i mam nadzieję, że wygramy. Liczę się z tym że dalsze też będzie.
Dziękuje za idpowedź. Najgorsze jest to czekanie. Ogarnelam sie trochę, nastawiłam na działanie i wspieram ja jak tylko moge. Czy myślicie ze na okres po operacji jak juz wyjdzie do domu potrzebna bedzie pomoc pielęgniarki? Czy załatwiać juz wykwalifikowana osobę czy czy poradzę sobie sama?
Lekarz powiedział ze z wynikiem sie nie dyskutuje i trzeba to przyjąć do wiadomości. Teraz najważniejsze to operacja 21 czerwca a dalej zobaczymy. Napiszcie jak wyglada operacja? Jak sie po dochodzi do zdrowia? Jak wyglada leczenie pooperacyjne?
Lekarz cudowny. Szybko wszystko załatwione, badania wyznaczone, operacja tez. Ale to jeszcze 20 dni.
Witajccie,
szukam pomocy, informacji, wsparcia...
Wczoraj moja Mama otrzymała wynik badania histopatologicznego.
W rozpoznaniu napisali: ...badana zmiana może odpowiadać rakowi niskozróżnicowanemu G3. Czytałam w intrenecie. Wiem że to chyba najgorszy poziom. lekarze z miejscowego szpitala nie są kompetentni i wiem że musimy szukać pomocy gdzie indziej. Dzisiaj ma spotkać się z lekarzem gin.- onk. w Warszawie. Zwariuje jeżeli nie dowiem się co dalej. Proszę powiedzcie co nas czeka.
Super że wszystko jest ok u Was kobietki ;) cieszę się z każdej dobrej wiadomości o Waszym zdrowiu.
Wy i my rodziny musimy być silne !!! Łatwo napisać co nie ? ...
Co do tego lekarza, właśnie mnie to osobiście bardzo nie pokoi że mamą zajmuje się ginekolog-radiolog-onkolog. A jak wiadomo z wcześniejszych wpisów szału nie ma. Gdzieś tam skokiem bokiem same sobie załatwiłyśmy co trzeba i nie trzeba. Dla mnie nie ważne jak ważne żeby było w wynikach ok. W poniedziałek zorientuje się co i jak.
W biedzie każdy się łapie czego może. Czy to będzie super lekarz za granicą czy szamanka lecząca ziołami.
:)
huraa! Jestesmy juz po bracho. Jak w piatek pisalam poprzedniego posta mama wlasnie jechala do szpitala.telefon: prosze stawic sie w ciągu 2 h w szpitalu. 17 h i 13 min pod maszyna.masakra ciezko tyle wylezec nie ruszajac sie. Ale jest już po wszystkim, mama czuje sie dobrze .za 4-6 tyg wizyta kontrona
Pozdrawiamy:-)
zgadzam sie w 100% z kaa
26 kwietnie mijaja 3 mc od operacji . Byla tylko jedna i to wymuszona wizyta u ginekologa.na bracho caly czas czekamy.
Niedlugo moja znajoma idzie na radykalna , rak trzonu macicy w innym szpitalu zobaczymy jak ja beda prowadzic
Duzo usmiechu i optymizmu
Pozdrawiam
martitka5 czytam co napisałaś i w większości się zgadzam ale tak na gorąco napiszę jeśli pozwolisz, że stąd z tego forum niestety odeszło kilka osób które leczyły się za granicą, do dziś dnia pamiętam i wspominam Tasza27 z mojego wątku rsm która niestety za granicą została bardzo źle leczona, w jej przypadku było tyle rażących uchybień (mało powiedziane), że aż strach pisać. Chciała wrócić do Polski i podjąć leczenie tutaj, dziewczyny z naszego wątku mogły i chciały pomóc ale tyle czekała na swoją dokumentację z tamtejszego ośrodka, że .....nie zdążyła. Na poczekaniu mogę wymienić też inne kobiety które zdecydowały się wrócić do Polski. Oczywiście nie wszystko u nas jest jak powinno, długo się czeka, brak profesjonalnej komunikacji, niejednokrotnie brakuje zwyczajnej empatii wśród personelu a poza tym wszystkim każdy z tego forum mógłby napisać swoją własną sytuację ale naprawdę za granicą też nie wszystko jest idealne.