Isiu, mam nadzieję, że ja też kiedyś będę mogła podnosić kogoś na duchu, tak jak Ty teraz mnie i w ten sposób spłacę dług wdzięczności 🙂
marzycielko kochana, luz. Jestem pewna, że to autosugestia. Ten akurat rak to najlagodniejszy z raków, rośnie bardzo powoli I na pewno nie przerzuca się w takim tempie, żeby Cię bolało:) Czekanie jest najgorsze, ale z drugiej strony skoro nie wzięli Cię na stół natychmiast, to znaczy, że jest dobrze. Fakt, że mają dużo chorych, niemniej gdyby stan był bardzo ciężki, to byłabyś już po operacji. Po prostu normalnie żyj, zajmij się czymś, spotykaj się z ludźmi, a czas szybko zleci.
dziękuję za wszystkie dobre rady. Teraz tylko zostało czekanie. Operacja dopiero 2.04, tak bym chciała żeby to już było jutro. Do tej pory nie odczuwałam żadnych objawów, teraz jak już wiem że ten wynik taki nieciekawy to czuję tyle dziwnych objawów, a to węzły mnie bolą, a to w płucach przydusza...
Isia, tak zrobię, trzymam się Gliwic a termin u endo na NFZ sobie zarezerwuje, zrezygnować zawsze mogę. Myslalam, że po operacji w Gliwicach powiedzą że mam być pod kontrolą swojego endo w miejscu zamieszkania, ale skoro oni wyznaczą mi wizytę u nich to chętnie będę jeździć do nich.
Isia, tak, masz zupełną rację, co do tzw."swojego lekarza", to u mnie jest to tak dziwnie, bo wykrycie guza było zupełnie przypadkowe, sama po prostu dla tzw. świętego spokoju zrobiłam sobie USG tarczycy prywatnie, kiedy okazało się że jest guz poszłam do lekarza póz, od rodzinnej dostałam skierowanie do endo, ale że termin był ponad półroczny, to znowu poszłam prywatnie, ta endo kazała mi przyjść do siebie do przychodni, dała mi skierowanie do Gliwic i od tego czasu jeździłam tylko tam, chciałam się zarejestrować do tej endo do przychodni, ale termin był tym razem roczny. Teraz czekam na operację i nie wiem co dalej, czy znowu iść prywatnie do tej lekarki, czy zapisać się na za rok w przychodni...
marzycielka, strach jest zawsze. Ludzie są przerażeni na dźwięk samego słowa rak. Ale w tym przypadku strach ma wielkie oczy. Ja przez pierwsze dni tez sie bardzo balam, moja Pani endo zaraz mnie uspokajala, ale mimo wszystko pierwsze dni były ciężkie. Jak szłam do szpitala, to nie tylko byłam po kilku rozmowach z lekarzem, ale też przeczytałam dziesiątki artykułów medycznych na ten temat. Zaczelam na siebie patrzeć z każdej strony i w pewnym momencie powiedziałam sobie, bo jak nie ja to kto. Wyglądam super, czuję się świetnie, doktor wytnie mi tarczyce, poddam się leczeniu i już. Wrocilam do normalności. Będzie dobrze. Jeśli masz, jakiekolwiek wątpliwości, pytania, to zawsze spytaj swojego lekarza.