Witam wszystkuch. Ja juz po operacji. Mialam usuniete polowe tarczycy, bo na usg guz byl niewielki (6x5x5 mm). Niestety wyniki badania histopatologicznego nie byly za ciekawe. Potwierdzily one raka brodawkowatego, ale przy okazji okazalo sie, ze guz ma troche inna strukture niz na usg (odchodza od niego namiona, cos jakby gwiazda, pajak) i konieczna jest druga operacja i usuniecie drugiego plata tarczycy, a potem jodoterapia. A mialo byc tak pieknie😐 Wiem, ze musze pozbyc sie dziada bo mam dla kogo zyc (dzieci w wieku 2,5 roku i 5 miesiecy). Najbardziej sie boje, ze po usunieciu tarczycy moj organiz zacznie atakowac inna czesc ciala (mam haschimoto).
Witajcie.
Wczoraj zadzwoniła do mnie Pani z przychodni, że lekarz chce mnie następnego dnia widzieć u siebie. Wiedziałam, że są wyniki z biopsji. Wykryto u mnie guzka 10mm. Okazało się, że mam podejrzenie raka brodawkowatego. Jestem na etapie umawiania wizyty u onkologa. Mam w domu 3,5 miesięcznego synka i 3 letnią córeczkę. Boję się co będzie dalej. Na razie wizytę w Gliwicach mam na 31.03.
Urs, od momentu, kiedy dowiedziałam się o raku, do operacji minęło ponad 2,5 miesiąca. Trochę to odwlekalam właśnie ze względu na karmienie piersią. Próbowałam przestawić synka w tym czasie na butelkę,ale bezskutecznie. To był bardzo trudny czas, bardzo mnie to stresowalo, dodatkowo poza świadomością,ze mam raka, że zaraz operacja itd, to jeszcze synek odmawiał mleka, butelki, a ja wiedziałam, że niedługo mnie nie będzie i co wtedy. .Kupiłam laktator, zabrałam go do szpitala i ściągałam pokarm kilka razy dziennie,aby utrzymać laktacje i po powrocie ze szpitala nadal karmić piersią ( twój mąż mógłby zabierać pokarm i dawać dziecku z butelki twoje mleko -jest to rozwiązanie jeśli nie chcesz wprowadzać formuły; ja nie miałam możliwości,by mąż przyjeżdżał po mleko, a moje dziecko z braku piersi zaczęło pić mleko sztuczne z butelki. Mimo że plan był, bym wróciła do karmienia po powrocie,to nie chcieliśmy synkowi już mącić w głowie,gdy wreszcie zaakceptował butelkę. A ponieważ skończył wtedy 10 miesięcy,to uznaliśmy,że na tym skończymy ..
Ula03 napisał:Witam wszystkich. Próbowałam właśnie bezskutecznie odpowiedzieć na posta Urs, wybaczcie, jestem tu Nowa :)
Moja historia zaczęła się około lipca,kiedy to zaniepokojona złymi wynikami, zrobiłam USG. Mój syn miał wtedy kilka miesięcy, potem wszystko potoczyło się dość szybko, biopsja i telefon, że tarczyca jest mała, do niczego się nie nadaje, że rak, że konieczna operacja i usunięcie tarczycy .. dwa tygodnie to czas niemal wyjęty z życia, totalna rozsypka i panika..Wtedy jakoś Was znalazłam i powoli zaczęłam oswajac chorobę..Dużo się od Was dowiedziałam, cichutko czytając wszystko. Operacja odbyła się pod koniec listopada. Teraz synek skończył rok, a ja z wynikiem hist-pat wybieram się do COI w Warszawie i zobaczymy,co dalej.
Urs, rozumiem Ciebie i twoje obawy bardzo dobrze. Ale będzie OK :)
Ula, dziekuje Ci za odpowiedz i slowa otuchy.
Jesli to nie zbyt prywatne pytanie to czy karmisz nadal syna? Ta kwestia spedza mi sen z powiek. Rozumiem, ze po jodzie jest to zabronione, ale po operacji? Moze ktos mnie pocieszy w tej kwestii? Dlugo walczylismy o laktacje i oddanie tego teraz, kiedy jest naprawde fajnie byloby dla mnie duzym ciosem :(
kochani, a powiedzcie mi - czy przy okazji diagnozy tarczycy zastanawialiscie sie nad innymi rakami? Czy to jakos zwieksza prawdopodobienstwo? Mam juz najczarniejsze mysli w glowie. Czekanie na wyniki biopsji jest naprawde wykanczajace 😫
Witam wszystkich. Próbowałam właśnie bezskutecznie odpowiedzieć na posta Urs, wybaczcie, jestem tu Nowa :)
Moja historia zaczęła się około lipca,kiedy to zaniepokojona złymi wynikami, zrobiłam USG. Mój syn miał wtedy kilka miesięcy, potem wszystko potoczyło się dość szybko, biopsja i telefon, że tarczyca jest mała, do niczego się nie nadaje, że rak, że konieczna operacja i usunięcie tarczycy .. dwa tygodnie to czas niemal wyjęty z życia, totalna rozsypka i panika..Wtedy jakoś Was znalazłam i powoli zaczęłam oswajac chorobę..Dużo się od Was dowiedziałam, cichutko czytając wszystko. Operacja odbyła się pod koniec listopada. Teraz synek skończył rok, a ja z wynikiem hist-pat wybieram się do COI w Warszawie i zobaczymy,co dalej.
Urs, rozumiem Ciebie i twoje obawy bardzo dobrze. Ale będzie OK :)
Urs napisał:cześć,
mam 34 lata i podejrzenie raka tarczycy.
kilka dni temu byłam na rutynowych badaniach u internisty, czułam się ostatnio trochę bardziej zmęczona i postanowiłam sprawdzić czy wszystko jest ok. lekarka skierowała na szereg badań, w tym usg tarczycy. ponieważ mama i babcia chorowaly na hashimoto to badania z krwi wykonywalam zawsze super regularnie, ale ostatnie usg tarczycy mialam niestety 8 lat temu. na badaniu wyszedl guz - 2 cm, nieechogeniczny, ukrwiony. wg Pani radiolog koniecznie do wyciecia. reszta badan krwi wzorowa. dostalam skierowania na biopsje, a dwaj internisci u ktorych bylam zyczyli mi od razu powodzenia i „oby nie bylo przerztow”. po tych uwagach jestem strasznie zestresowana.
dzis mialam pobrana biopsje, ale skoro trzej lekarze stwierdzili, ze jest zle, to nie mam zadnych zludzen :(
mam rocznego malucha, jestem tym wszystkim totalnie przerazona. operacja i leczenie to dla mnie nic, ale mysl, ze moge zostawic syna i mialby on wychowywac sie bez mamy... nie mam slow, zeby opisac ten strach. w dodatku bylam juz w trakcie staran o drugie dziecko... :(
nie wiem jak przetrwac najblizsze 2 tygodnie do otrzymania wynikow. nie wiem co bedzie dalej. zabieram sie za czytanie tego watku od poczatku, mam nadzieje ze jego lektura przyniesie mi choc odrobine ulgi i nadziei.
Urs napisał:cześć,
mam 34 lata i podejrzenie raka tarczycy.
kilka dni temu byłam na rutynowych badaniach u internisty, czułam się ostatnio trochę bardziej zmęczona i postanowiłam sprawdzić czy wszystko jest ok. lekarka skierowała na szereg badań, w tym usg tarczycy. ponieważ mama i babcia chorowaly na hashimoto to badania z krwi wykonywalam zawsze super regularnie, ale ostatnie usg tarczycy mialam niestety 8 lat temu. na badaniu wyszedl guz - 2 cm, nieechogeniczny, ukrwiony. wg Pani radiolog koniecznie do wyciecia. reszta badan krwi wzorowa. dostalam skierowania na biopsje, a dwaj internisci u ktorych bylam zyczyli mi od razu powodzenia i „oby nie bylo przerztow”. po tych uwagach jestem strasznie zestresowana.
dzis mialam pobrana biopsje, ale skoro trzej lekarze stwierdzili, ze jest zle, to nie mam zadnych zludzen :(
mam rocznego malucha, jestem tym wszystkim totalnie przerazona. operacja i leczenie to dla mnie nic, ale mysl, ze moge zostawic syna i mialby on wychowywac sie bez mamy... nie mam slow, zeby opisac ten strach. w dodatku bylam juz w trakcie staran o drugie dziecko... :(
nie wiem jak przetrwac najblizsze 2 tygodnie do otrzymania wynikow. nie wiem co bedzie dalej. zabieram sie za czytanie tego watku od poczatku, mam nadzieje ze jego lektura przyniesie mi choc odrobine ulgi i nadziei.