Rak tarczycy

No najgorsze to czekanie :-/ Kawka przytulam!!

Ten powiększony węzeł mnie w ogóle nie boli. Jak lekarka robiła mi USG i jechała po tym węźle, a to trwało dosyć długo on mnie ani razu nie zabolał. Powiedziała też, że nie widzi w nim czegoś bardzo niepokojącego, tylko ta wielkość ją przestraszyła. Teraz muszę czekać w nerwach do czwartku.

Terminy są różne. Są one układane według wyniku histopatologicznego. Można czekać miesiąc, ale i też kilka miesięcy.

kawka a jakie terminy na jod i scynto miałaś w CO na Ursynowie? Czytałam wyrywkowo to forum i też w pierwszej chwili natchnęło mnie nadzieją. I póki co to na razie jedyna pozytywna rzecz. Samopoczucie do bani, myśli do bani, w ogóle mam teraz etap do bani. Wiem że mam dla kogo żyć i musi być dobrze ale ciężko ogarnąć się w pierwszej chwili z tą myślą.

Z drugiej strony odsuwam tę myśl, że badania mogą wyjść źle.

Dziewczyny jutro mam scyntygrafie tarczycy, a w czwartek całego ciała i wizyta u lekarza. W czwartek dowiem się jak wyszły wszystkie badania. Tak bardzo bym chciała żebym nie świeciła w scyntygrafiach. Żeby TG było niskie. W ogóle resztę badań żeby było super. Boję się. Kasiula17 ja się leczyłam, a teraz kontroluję w CO w Warszawie.

Kawka daj znać jak pozostałe wyniki. Będzie dobrze. Kasiula17 najgorsze masz już za sobą. Głowa do góry. Mi osobiście to forum w początkowej fazie choroby bardzo pomogło więc poczytaj starsze posty tak jak radzi Mango. Zobaczysz że to nie jest takie straszne jak teraz to widzisz. Zawsze pisz jak masz gorszy dzień będziemy wspierać :) Joduje się w Wawie ale w WIMie więc niestety nie pomogę. Vjolka a jak Ty sie tam czujesz??

Kawka trzymam mocno kciuki za resztę badań. Co do węzła to tyle się słyszy, że u nas te węzły bardziej reagują na nawet lekkie przeziębienia. Z Twoim też tak pewnie będzie. Kiedy scyntygrafia? Kasiula no cóż mogę powiedzieć oprócz tego co powtarzane jest tu każdej osobie na Twoim etapie: BĘDZIE DOBRZE!!! Naprawdę te ponad 200 stron forum przedstawia historie różnych osób borykających się z rakiem tarczycy, przeczytaj w wolnym czasie i zobaczysz, że to może upierdliwa choroba ale da się z nią żyć i przede wszystkim się żyje :-) Ja leczę się w Gliwicach, więc nie odpowiem jak to jest na Ursynowie, ale na pewno się ktoś znajdzie. Trzymaj się!!

cześć. Mam 31 lat a właściwie 32 bo za chwilę mam urodziny :-) A na urodziny taki oto prezent od losu. Zdecydowałam się napisać na forum. Być może moimi informacjami komuś pomogę a sama również potrzebuję pomocy :-( Jestem po operacji "wyrzucenia" całej tarczycy. Dosłownie tydzień po operacji :-) Byłam operowana w Wieliszewie 7 października tego roku. |A wszystko oczywiście zaczęło się od usg w czasie ciąży w zeszłym roku w lutym. Wyszły guzki. Ale jak to w ciąży i zaraz po. Nie nie można było zrobić. Potem biopsja tego roku w lipcu. Diagnoza - podejrzenie raka pęcherzykowatego. W szpitalu leżałam 6 dni, ale tylko po to aby dostać wynik histpat. Wapno unormowało się po trzech dniach. Z wyniku hist-pat wynika, że w jednym płacie był rak brodawkowaty o odmianie pęcherzykowej - wielkość 14 mm. Guz nacieka torebkę tarczycy i nieznacznie ją przekracza zajmując płytko tkanki okołotarczycowe - cokolwiek to oznacza. W drugim płacie klasyk brodawkowaty 4 mm z naciekaniem torebki ale bez jej przekraczania. Okoliczny węzeł chłonny wycięty chyba na zasadzie sprawdzenia czysty. Wspomnę że moja tarczyca była mała tzw. zanikająca jak określiła ją Pani endokrynolog. Więc taki guzek 14mm to już dla mnie spora zmiana. Sama operacja bez problemów. Dochodzenie po niej do siebie również. Blizna niewielka, odrobinę ciągnie ale do wytrzymania. Wygląda nawet estetycznie gdyby nie opuchlizna. Gardło już prawie nie boli, choć trzy dni po operacji to jak stan w niezłej anginie. Opieka pielęgniarska super. Lekarz zabiegany ale w rezultacie nie można powiedzieć złego słowa. Jestem od wczoraj w domu i czuję się dobrze. Może oprócz mega dołłłłłłłaaaaaaaaaaa w którym się zakopałam po informacji od lekarza, że jest to jednak nowotwór złośliwy (bo chyba on sam do końca wierzył, że nie będzie aż takiej diagnozy po wycięciu). Dalej dostałam skierowanie do CO w Wawie na Ursynowie. Mam już konkretny termin konsultacji. Przyszły tydzień we wtorek 20.10 do Pani endokrynolog onkolog. Na wypisie mam napisane, że dalsze leczenie jodem więc zapewne o tym będzie rozmawiała ze mną lekarka Z CO w Wawie. Nie wiem ile czeka się na leczenie radiojodem w CO na Ursynowie. Może ktoś jest na czasie z tym tematem i podpowie mi, abym w końcu zaczęła się uspokajać a nie jeszcze bardziej nakręcać. Bardzo przeraziła mnie ta diagnoza. To jak cios w głowę. Tak bardzo chciałam wierzyć, że po wycięciu tarczycy wszystko będzie dobrze. Ale niestety. Mam w domu roczną córeczkę którą kocham nad życie. Długo się o nią z mężem staraliśmy. Nigdy nie zostawiłam jej nawet na jeden dzień. A teraz musiałam przeżyć cały tydzień bez niej :-( A już to leczenie jodem całkiem mnie przeraża. Będę musiała się z nią rozstać na dłużej bez możliwości spotkania. Wiem że powinnam w tej chwili myśleć o sobie ale nie potrafię. Ta diagnoza bardzo przeraziła moją rodzinę. Tylko mąż jeszcze trzeźwo się trzyma i podnosi mnie na duchu. Cała reszta wprawia mnie w zakłopotanie. Wszyscy nienaturalnie się do mnie odnoszą. Męczy mnie to. Chciałabym móc się wykrzyczeć, wypłakać, wyrzucić z siebie emocje i i iść do przodu. Niestety nie mogę tego zrobić bo jest u mnie mama która pomaga mi przy córce abym jeszcze przez chwilę nie dźwigała. Ona również nagle zaczęła mnie traktować jak jajko. Mam tego dość. Chodzę struta i prawie się do niej nie odzywam aby nie zacząć tego tematu. Bo ona od razu zaczyna przekonywać mnie jak to wszystko będzie dobrze. A ja jeszcze nie zdążyłam nauczyć się w to wierzyć :-( Wiem to głupie ale chyba musi minąć trochę czasu abym przestawiła swoje myślenie na inny tor. Wiem że muszę myśleć pozytywnie ale jeszcze nie umiem. Muszę swoje wypłakać i może wtedy do walki. Wiem, że to nie jest wyrok ale myślę, że każdy z Was w pierwszej chwili przeszedł taki okres "płaczków" jak ja. Jeśli jest tu ktoś kto tak jak ja będzie się dalej leczył na ursynowie proszę o info. Jak "to dalej jest" bez tarczycy i z tym jodowaniem. Wiem o tabletkach bo brałam je 3 lata z powodu niedoczynności i na tym moja wiedza się kończy :-( Pozdrawiam Kasia

cześć. Mam 31 lat a właściwie 32 bo za chwilę mam urodziny :-) A na urodziny taki oto prezent od losu. Zdecydowałam się napisać na forum. Być może moimi informacjami komuś pomogę a sama również potrzebuję pomocy :-( Jestem po operacji "wyrzucenia" całej tarczycy. Dosłownie tydzień po operacji :-) Byłam operowana w Wieliszewie 7 października tego roku. |A wszystko oczywiście zaczęło się od usg w czasie ciąży w zeszłym roku w lutym. Wyszły guzki. Ale jak to w ciąży i zaraz po. Nie nie można było zrobić. Potem biopsja tego roku w lipcu. Diagnoza - podejrzenie raka pęcherzykowatego. W szpitalu leżałam 6 dni, ale tylko po to aby dostać wynik histpat. Wapno unormowało się po trzech dniach. Z wyniku hist-pat wynika, że w jednym płacie był rak brodawkowaty o odmianie pęcherzykowej - wielkość 14 mm. Guz nacieka torebkę tarczycy i nieznacznie ją przekracza zajmując płytko tkanki okołotarczycowe - cokolwiek to oznacza. W drugim płacie klasyk brodawkowaty 4 mm z naciekaniem torebki ale bez jej przekraczania. Okoliczny węzeł chłonny wycięty chyba na zasadzie sprawdzenia czysty. Wspomnę że moja tarczyca była mała tzw. zanikająca jak określiła ją Pani endokrynolog. Więc taki guzek 14mm to już dla mnie spora zmiana. Sama operacja bez problemów. Dochodzenie po niej do siebie również. Blizna niewielka, odrobinę ciągnie ale do wytrzymania. Wygląda nawet estetycznie gdyby nie opuchlizna. Gardło już prawie nie boli, choć trzy dni po operacji to jak stan w niezłej anginie. Opieka pielęgniarska super. Lekarz zabiegany ale w rezultacie nie można powiedzieć złego słowa. Jestem od wczoraj w domu i czuję się dobrze. Może oprócz mega dołłłłłłłaaaaaaaaaaa w którym się zakopałam po informacji od lekarza, że jest to jednak nowotwór złośliwy (bo chyba on sam do końca wierzył, że nie będzie aż takiej diagnozy po wycięciu). Dalej dostałam skierowanie do CO w Wawie na Ursynowie. Mam już konkretny termin konsultacji. Przyszły tydzień we wtorek 20.10 do Pani endokrynolog onkolog. Na wypisie mam napisane, że dalsze leczenie jodem więc zapewne o tym będzie rozmawiała ze mną lekarka Z CO w Wawie. Nie wiem ile czeka się na leczenie radiojodem w CO na Ursynowie. Może ktoś jest na czasie z tym tematem i podpowie mi, abym w końcu zaczęła się uspokajać a nie jeszcze bardziej nakręcać. Bardzo przeraziła mnie ta diagnoza. To jak cios w głowę. Tak bardzo chciałam wierzyć, że po wycięciu tarczycy wszystko będzie dobrze. Ale niestety. Mam w domu roczną córeczkę którą kocham nad życie. Długo się o nią z mężem staraliśmy. Nigdy nie zostawiłam jej nawet na jeden dzień. A teraz musiałam przeżyć cały tydzień bez niej :-( A już to leczenie jodem całkiem mnie przeraża. Będę musiała się z nią rozstać na dłużej bez możliwości spotkania. Wiem że powinnam w tej chwili myśleć o sobie ale nie potrafię. Ta diagnoza bardzo przeraziła moją rodzinę. Tylko mąż jeszcze trzeźwo się trzyma i podnosi mnie na duchu. Cała reszta wprawia mnie w zakłopotanie. Wszyscy nienaturalnie się do mnie odnoszą. Męczy mnie to. Chciałabym móc się wykrzyczeć, wypłakać, wyrzucić z siebie emocje i i iść do przodu. Niestety nie mogę tego zrobić bo jest u mnie mama która pomaga mi przy córce abym jeszcze przez chwilę nie dźwigała. Ona również nagle zaczęła mnie traktować jak jajko. Mam tego dość. Chodzę struta i prawie się do niej nie odzywam aby nie zacząć tego tematu. Bo ona od razu zaczyna przekonywać mnie jak to wszystko będzie dobrze. A ja jeszcze nie zdążyłam nauczyć się w to wierzyć :-( Wiem to głupie ale chyba musi minąć trochę czasu abym przestawiła swoje myślenie na inny tor. Wiem że muszę myśleć pozytywnie ale jeszcze nie umiem. Muszę swoje wypłakać i może wtedy do walki. Wiem, że to nie jest wyrok ale myślę, że każdy z Was w pierwszej chwili przeszedł taki okres "płaczków" jak ja. Jeśli jest tu ktoś kto tak jak ja będzie się dalej leczył na ursynowie proszę o info. Jak "to dalej jest" bez tarczycy i z tym jodowaniem. Wiem o tabletkach bo brałam je 3 lata z powodu niedoczynności i na tym moja wiedza się kończy :-( Pozdrawiam Kasia