Jestem z tym sama

oj kochana nawet nie wiesz co sie zemna dzialo :( (nie chce nawet tego pamietac)

zyc mi sie nie chcialo !!! rano jak sie budzilam odrazu plakalam :/ z lozka wstawac mi sie nie chcialo
o niczym innym nie myslalam i nie mowilam- tylko o tym ze pewnie umre na to cholerstwo !! nie moglam uwierzyc ze zachorowalam i to w takim wieku :/ (24 lata)

u lekarza na kazdej wizycie siedzialam i ryczalam jak male dziecko :/ w domu to samo :/

mowie Ci o niczym innym nie myslalam tylko dzien i noc o tym samym - czemu ja- czemu w takim wieku- co zemna bedzie :/

potem dowiedzialam sie Troche o mojej chorobie poznalam ludzie po raku- duzo rozmawialam ze swoja lekarz i jakos powoli malymi kroczkami zaczelam wierzyc -ze naprawde moze byc dobrze :)

czytalamo ludziach i poznawalam ludzi po raku ktorzy sa zdrowi i maja sie swietnie.

rak to straszna choroba ale jak to moja lekarz mowi w tych czasach uleczalna :) wiecej ludzi umiera na inne choroby niz na raka

moze ona tak przeraza bo leczenie jego jest straszne ale po nim wszystko wraca do normy :) powoli zapomina sie o tym co sie przeszlo :)

ja jak tylko pomysle o mojej chorobie- zmuszam sie i zaczynam myslec zupelnie o czym innym :)

ja po diagnozie latalam do swojej lekarz co 2 tyg (przez rok) ciagle myslalam ze mam wznowe (to cos mnie bolalo- albo cos wyszukiwalam) :/ moja lekarz jest tak fajna ze przyjmowala mnie za kazdym razem i sprawdzala czy wszystko jest ok (chociaz i tak wiedziala ze to tylko moja psychika szwankowala) mowilam jej ze sobie z tym nie radze :/ ona powiedziala ze ludzie po raku moja tak sie czuc nawet do dwoch lat !! ma pacjetnow ktorzy nawet dwa lata maja dola :/ ale obiecala mi ze to wszystko przejdzie i znowu wszystko bedzie dobrze :) NO I MIALA RACJE :)

Ty tez sie z tego podniesiesz :) jestem tego pewna bo chyba tak jak ja nikt nie byl zalamany ! ja dalam rade to i Ty dasz :)

piszesz ze czytajac moje wpisy nie mozesz uwierzyc ze mialam dola przez rok :) do nie byl dol tylko zalamanie psychoczne albo jeszczze gorzej :/ dzisiaj wiem ze wszystko bedzie dobrze :) w tych czasach raka ta sie pokonac :) i to nawet zaawansowanego- moja ciocia miala raka piersi- ogromnego !! i udalo sie guz po chemi zniknal calkowicie !! a byl tak duzy ze oddycac juz nie mogla bo uciskal jej na pluca !!
najbardziej podoba mi sie historia mojej babci kolezanki ktora jest po raku piersi 50 lat !!! :) jedyne co jej lekarz lazal robic po leczeniu to jest wszystko na co tylko ma ochote !! :) bo jesli bedzie sobie zalowala raczek sie zezlosci !
mam tez ciocie ktora jest po raku mozgu ponad 30 lat ! i tez ma sie swietnie :)

dodam ze mam tak dobre wyniki ze jestem na najlepszej drodze na to ze te cholerne raczysko juz nigdy nie wroci :)

Ja wlasnie jestem w dobrym nastroju. Az w za dobrym. Moj maz zapomina o mojej chorobie tak normalnie sie zachowuje. W srodku jest troche gorzej niz na zewnatrz. Ale za wszelka cene podtrzymuje optymistyczne nastawienie bo wiadomo ze niczemu dobremu zle nastawienie nie sluzy.
Ciemna strona mna wladala ze trzy miesiace.
A na razie jestem wsamym srodku leczenia i licho wie co bedzie. Ale przeciez ja sie moge tylko poddac leczeniu, na wyniki nie mam wplywu

rybenka
tak jak mowisz martwienie sie w niczym nam nie pomoze tylko jeszcze bardziej nas zdoluje i przywola zle mysli :/
trzeba myslec pozytywnie :) i wierzyc ze bedzie dobrze :)
jestes w srodku leczenia i jak je skonczysz zobaczysz ze powoli zapomnisz to tym co przeszlas :)

fajnie ze maz normalnie sie zachowuje :) takie nastawienie naprawde pomoga :)
bo najblizsze osoby sie martwia to sami zaczynamy sie martwic :/ i myslec ze oni nie wierza w to ze bedzie dobrze :/

a tak jak najblizsze nam osoby zachowuja sie normalnie to znaczy ze naprawde wierza ze wszystko bedzie dobrze i odrazu nasze samopoczocie sie poprawia :)

ja w czasie leczenia tez zastanawialam sie co bedzie dalej :/ ale teraz juz wiem :) WSZYSTKO BEDZIE DOBRZE :)

tyle ludzie jest po raku- nawet nie mamy i tym pojecia !!! ja po chorobie spotkalam ludzi po raku- o ktorych w zyciu bym nie pomyslala ze byli chorzy !!

mam w rodzinie dwie osoby po tym raku co ja i nie mialam o tym zielonego pojecia !! dopiero jak ja zachorowalam dowiedzialam sie ze one tez to mialy- i to dawno temu :) teraz maja sie swietnie :)

I tak trzeba trzymac , ludzie byli chorzy , juz nie sa i po nich nie widac, to bardzo optymistyczne i z takim przeslaniem optymistycznym przechodze w drugi tydzien po chemi...........

jola :)

znam mnustwo osob ktorzy byli chorzy na raka i w zyciu bym tego nie powiedziala :)
znam kobitke po raku piersi (dosyc zaawansowanym) ktora w czasie leczenia bardzooo schudla stracila tez wlosy a dzisiaj (4 lata po) chodzi jak maszyna hihi :) waga wrocila do normy energia i humorek tez :) wogole nie widac po niej ze przeszla przez to wszystko :)

mam ciocie po raku juz o tym pisalam :) guz byl ogromny :/ teraz od paru tygdoni jest zdrowa :) czeka az jej wloski odrosna :) (cale zycie miala krociotkie wiec nie bedzie dlugo czekala) :)

u Ciebie tez tak bedzie przejdziesz leczenie i z czasem powoli zapomnisz o tym jak sie czulas i co przeszlas :) wiem cos o tym bo sama to przerabialam- dzisiaj juz nawet zabardzooo nie pamietam jak to bylo jak sie czulam- zyje normalnie i czasami nie moge uwierzyc ze kiedys bylam chora :)

och jak pieknie czyta sie takie slowa , musze miec wiecej wiary w sobie , aby uwierzyc , ze u mnie tez tak bedzie.

napewno tak bedzie :) teraz jest Ci ciezko bo jestes w trakcie leczenia ale pozniej -jak Twoje wyniki beda coraz lepsze to i Ty zaczniesz myslec pozytywniej :) wiem ze teraz ciezko Ci w to uwierzyc ale jestem pewna ze tak bedzie :)

Oczywiscie,

njolanta40
Weszłaś w drugi tydzień po chemii,czujesz się w miarę dobrze to taki mały sukces zaliczony.
Tych sukcesów będzie coraz więcej kiedy chemia tak faktycznie zacznie działać jak to się potocznie mówi na całego.
Wpisy dziewczyn są bardzo budujące i z tego należy brać przykład.
Pozdrawiam życząc dobrego samopoczucia i pełnego relaksu przed następnym kursem.