veeeeteck, Wygrał

Wydaje mi się iż nie oczekujemy zbyt wiele. Kompetencji, wiedzy i doświadczenia - to naturalne, w końcu chcemy trafić do fachowca - czyż nie?
Oczekujemy odrobiny zainteresowania, szczerej rozmowy, odpowiedzi na pytania, wyjaśnienia wątpliwości i lęków. Tak naprawdę lekarz jest w tym momencie ostatnią deską ratunku, bo sami sobie nie jesteśmy w stanie pomóc, więc patrzymy na niego jak na wyrocznię, autorytet i guru w jednym a często po wyjściu z gabinetu jesteśmy rozczarowani i zniesmaczeni.
Po operacji, podczas chemii i w trakcie badań kontrolnych spotkałem wielu onkologów - wielu z nich to naprawdę wspaniali ludzie, ale byli równiż tacy (wcale nie tak mało) którzy w ogóle nie chcieli rozmawiać, traktowali mnie jak zło konieczne, na pytania odpowiadali złością albo pobłażliwym uśmiechem, nie informowali co może wydarzyć się np w trakcie brania chemii (i zgaduj człowieku czy ten bądź inny niepokojący objaw to normalne czy mam natychmiast szukać pomocy?). Byli tacy, którzy nie mieli do mnie nawet odrobiny szacunku, nie mówiąc już o odrobinie pokory do własnych możliwości - a te przecież nie są nieograniczone...
Bardzo smutna była świadomość tego, że walczę z chorobą, zmagam się z urzędami, lekarze nie mają dla mnie czasu i mam wrażenie że chyba temu wszystkiemu juz nie podołam.

Rok temu zachorowałem na raka okrężnicy - w związku z przypadkami zachorowań w mojej rodzinie (mama - rak trzonu macicy, dziadek - rak jelita grubego) zostałem skierowany do poradni genetycznej. Zbadano geny BRCA1 i BRCA2: bez uszkodzeń. Teraz czekam na kolejne wyniki badań z próbek pooperacyjnych - jakie geny może obejmować to następne badanie i czemu czeka się na wynik tak długo? Czekam juz ponad pół roku.

Czy w leczeniu raka jelita grubego (okręznica) stosuje się radioterapię?