marselle, Wygrał

Igulinka i Nana dziękuję Wam za szybką odpowiedź. Ciocia ma 52 lata, mogłoby wydawać się, że jeszcze wiele przed nią. Nie znamy jeszcze i stopnia zaawansowania i złośliwości. Wiem, że markery wyniosły 120. Nie wiem czy to dużo i czy to w ogóle coś znaczy? Lekarze powiedzieli jedynie, że wycieli co mieli wyciąć i nie byli zbyt chętni do jakichkolwiek wyjaśnień. Tkanki powędrowały do badania histopatologicznego, może wtedy się okaże z jakim typem jest do czynienia. Dziękuję za kolejne propozycje lektur godnych polecenia w takim trudnym momencie, o ile człowiek ma wtedy ochotę na czytanie... Z pewnością zaproponuję cioci to forum, bo kto najlepiej zrozumie drugą osobę, jak nie Wy?
Nana znasz może jakiegoś psychoonkologa godnego polecenia? Czy są w Białymstoku grupy wsparcia?

Witam wszystkich po raz pierwszy. Kilka dni temu dowiedziałam się, że moja bliska ciocia zachorowała na nowotwór jajnika. Diagnoza postawiona tydzień temu. Natychmiastowa operacja. Wycięto guz wielkości 12 cm. Dodam, że w marcu ciocia była u ginekologa, który nie zrobił usg, jedynie cytologię. Może już wtedy dało by się zdiagnozować... Nie mogę przestać myśleć o tej sprawie, permanentnie w podświadomości myślę jak można jej pomóc, co powiedzieć? Wiem, że tak naprawdę czas robi swoje, jednakże może osoby, które przez to samo przechodzą mają jakieś konstruktywne rady? Czy możecie polecić jakąś książkę, która daje nadzieję i szansę na lepsze jutro? Wyczytałam o książce Anity Moorjani Umrzec by stac sie sobą. Będę wdzięczna na jakieś propozycje. Dodam, że lekarz przekazał info o nowotworze złośliwym, jak mówi się o czymś prozaicznym, bez żadnego wyczucia, bez psychologa, wsparcia! Czy tak to zawsze u nas wygląda? Dodatkowo po wygooglowaniu hasła nowotwór jajnika wyczytałam same zatrwazające informacje dotyczące rokowania i miesięcy życia. Czy ktoś z Was zna może onkologa godnego polecenia z Białegostoku? Dziękuję za pomoc :-)