ona25, Wygrał

ssiwucha
zgadzam sie z Rybenka !!! komorki rakowe trzeba usunac !!!!!!!!!! inaczej sie tego nie wyleczy !!!!!!!
mysle ze podjeliscie zla decyzje i jesli jej nie zmienicie to tesc moze przeplacic za to zyciem !

znam 2 osoby po czerniaku i mialy one operacje ! inaczej sie nie da

te dwie odoby to mama i corka :/ jedna jest po leczeniu 8 lat (corka) a mama juz bardzooooo dlugo bo kilkanascie. usuniecia znamienia i przerzutow jest najwazniejsze w leczeniu raka !

rybenka
tak jak mowisz martwienie sie w niczym nam nie pomoze tylko jeszcze bardziej nas zdoluje i przywola zle mysli :/
trzeba myslec pozytywnie :) i wierzyc ze bedzie dobrze :)
jestes w srodku leczenia i jak je skonczysz zobaczysz ze powoli zapomnisz to tym co przeszlas :)

fajnie ze maz normalnie sie zachowuje :) takie nastawienie naprawde pomoga :)
bo najblizsze osoby sie martwia to sami zaczynamy sie martwic :/ i myslec ze oni nie wierza w to ze bedzie dobrze :/

a tak jak najblizsze nam osoby zachowuja sie normalnie to znaczy ze naprawde wierza ze wszystko bedzie dobrze i odrazu nasze samopoczocie sie poprawia :)

ja w czasie leczenia tez zastanawialam sie co bedzie dalej :/ ale teraz juz wiem :) WSZYSTKO BEDZIE DOBRZE :)

tyle ludzie jest po raku- nawet nie mamy i tym pojecia !!! ja po chorobie spotkalam ludzi po raku- o ktorych w zyciu bym nie pomyslala ze byli chorzy !!

mam w rodzinie dwie osoby po tym raku co ja i nie mialam o tym zielonego pojecia !! dopiero jak ja zachorowalam dowiedzialam sie ze one tez to mialy- i to dawno temu :) teraz maja sie swietnie :)

dodam ze mam tak dobre wyniki ze jestem na najlepszej drodze na to ze te cholerne raczysko juz nigdy nie wroci :)

oj kochana nawet nie wiesz co sie zemna dzialo :( (nie chce nawet tego pamietac)

zyc mi sie nie chcialo !!! rano jak sie budzilam odrazu plakalam :/ z lozka wstawac mi sie nie chcialo
o niczym innym nie myslalam i nie mowilam- tylko o tym ze pewnie umre na to cholerstwo !! nie moglam uwierzyc ze zachorowalam i to w takim wieku :/ (24 lata)

u lekarza na kazdej wizycie siedzialam i ryczalam jak male dziecko :/ w domu to samo :/

mowie Ci o niczym innym nie myslalam tylko dzien i noc o tym samym - czemu ja- czemu w takim wieku- co zemna bedzie :/

potem dowiedzialam sie Troche o mojej chorobie poznalam ludzie po raku- duzo rozmawialam ze swoja lekarz i jakos powoli malymi kroczkami zaczelam wierzyc -ze naprawde moze byc dobrze :)

czytalamo ludziach i poznawalam ludzi po raku ktorzy sa zdrowi i maja sie swietnie.

rak to straszna choroba ale jak to moja lekarz mowi w tych czasach uleczalna :) wiecej ludzi umiera na inne choroby niz na raka

moze ona tak przeraza bo leczenie jego jest straszne ale po nim wszystko wraca do normy :) powoli zapomina sie o tym co sie przeszlo :)

ja jak tylko pomysle o mojej chorobie- zmuszam sie i zaczynam myslec zupelnie o czym innym :)

ja po diagnozie latalam do swojej lekarz co 2 tyg (przez rok) ciagle myslalam ze mam wznowe (to cos mnie bolalo- albo cos wyszukiwalam) :/ moja lekarz jest tak fajna ze przyjmowala mnie za kazdym razem i sprawdzala czy wszystko jest ok (chociaz i tak wiedziala ze to tylko moja psychika szwankowala) mowilam jej ze sobie z tym nie radze :/ ona powiedziala ze ludzie po raku moja tak sie czuc nawet do dwoch lat !! ma pacjetnow ktorzy nawet dwa lata maja dola :/ ale obiecala mi ze to wszystko przejdzie i znowu wszystko bedzie dobrze :) NO I MIALA RACJE :)

Ty tez sie z tego podniesiesz :) jestem tego pewna bo chyba tak jak ja nikt nie byl zalamany ! ja dalam rade to i Ty dasz :)

piszesz ze czytajac moje wpisy nie mozesz uwierzyc ze mialam dola przez rok :) do nie byl dol tylko zalamanie psychoczne albo jeszczze gorzej :/ dzisiaj wiem ze wszystko bedzie dobrze :) w tych czasach raka ta sie pokonac :) i to nawet zaawansowanego- moja ciocia miala raka piersi- ogromnego !! i udalo sie guz po chemi zniknal calkowicie !! a byl tak duzy ze oddycac juz nie mogla bo uciskal jej na pluca !!
najbardziej podoba mi sie historia mojej babci kolezanki ktora jest po raku piersi 50 lat !!! :) jedyne co jej lekarz lazal robic po leczeniu to jest wszystko na co tylko ma ochote !! :) bo jesli bedzie sobie zalowala raczek sie zezlosci !
mam tez ciocie ktora jest po raku mozgu ponad 30 lat ! i tez ma sie swietnie :)

jola
to ze sie teraz tak czujesz psychicznie to normalne. pamietam jak ja nie moglam dojsc do siebie po diagnozie :/ rodzina juz nawet proponowala mi psychologa bo widziala jak sie z tym mecze :/ plakalam codziennie przez rok jak tylko pomyslalam o tym wszystkim !!! :/
ale pamietaj z kazdego dola mozna sie podniesc - jak leczenie sie skonczy dojdziesz do siebie fizycznie i psychicznie podejdziesz do tego inaczej.
ja nie wiezylam ze kiedykolwiek spojrze na to wszystko inaczej ale powiem Ci ze z czasem podnioslam sie z tego cholernego dola ktorego mialam az rok ! potem znalazlam to forum i powoli zaczelam wiezyc ze z rakiem naprawde mozna wygrac :) przeciez tyle ludzi to zrobilo :)
potem poznalam historie ludzi ktorzy sa po raku nawet 50 lat (kobieta po raku piersi) !!! i spojrzalam na to wszystko inaczej :) teraz juz wiem ze z rakiem mozna wygrac :)

agasia
czasami tak jest ze ma sie jakies zmiany ktore nie maja nic wspolnego z rakiem
ja po leczeniu znalazlam guza za uchem- bylam przerazona!!!!!!
myslalam sobie- dopiero co skonczylam leczenie a tu kolejny guz (i to dosyc spory) -moja endo wykonala biopsje i okazalo sie ze to nic takiego :) guz zniknal i do dzisiaj nie ma po nim sladu :)

agasia
kochana wszystko skonczy sie dobrze :) napisz jak teraz Twoje wyniki ? co mowia lekarze ?

agasia
wiesz co Ci powiem ze tu gdzie ja zyje tez tak jest ze ludzie podchodza do wszystkiego na luzie :) nawet do chorob - dzieki temu szybciej sie z tego wszystkiego podnosza :) i tak jak napisalas maja mniej stresow w zyciu :)

jola
trzymam kciuki za Ciebie i czesto o Tobie mysle- moja ciocia przeszla leczenie raka piersi (zaawansowanego) pisalam juz o tym kiedys i wszystko jest dobrze :) u Ciebie tez tak bedzie ! :)

agasia
zapomnialam dodac ze te doswiadczenie o ktorym pisalas mam dzieki swojej lekarz :)
na kazdej kontroli pytam jej o wszystko co mnie niepokoji lub zastanawia
mam nawet te pytania na karteczce- bo czasami jest ich tak duzo ze zapominam niektorych :)
moja lekarz z cierpliwoscia odpowiada mi na wszystkie moje pytania i tlumaczy mi co i jak :) czasami z nerwow zapytam ja o to samo pare razy ale ona i tak dalej mi odpowiada jakbym zadala nowe pytanie :) :)

niektore osoby boja sie zapytac o cos lekarza bo boja sie ze uslysza cos zlego :/ ja tez tak mam ale musze sie jej zapytac bo potem siedze w domku i zastanawiam sie nad tym.

agasia :)
tez siebie kochana pozdrawiam :) co tam u Ciebie ? jak tam wszystko ?
tak jak napisalas ten rodzaj raka tarczycy jest w 99% wyleczalny :) leczenie jego tez nie jest takie straszne
i mysle ze nie ma co przekladac leczenia bo jak sie cos tak przeklada to nigdy sie tego nie zrobi :/
ja jak mam cos zrobic to robie odrazu zeby uniknac niepotrzebnego stresu i zeby miec to z glowy :)