Izabela81, Wspiera

MrNikt to super wiadomość,że operacja się odbyła - nie pisałeś wcześniej o operacji i dlatego myślałam,że jej nie będzie. Teraz żona musi odpocząć, tak jak pisała Jock i pewnie rozpocznie chemioterapię do kilku tygodni. Trzymam kciuki, żeby żona szybko doszła do siebie. Powodzenia :)

Ala88 operacji nie było prawda? To rozpoznanie jest na podstawie badań obrazowych? Jest to niestety bardzo zaawansowany etap choroby. Mój tato też ma rozsiew do otrzewnej, jest w trakcie chemioterapii paliatywnej. Trzeba czekać na efekty chemioterapii. Trzymam kciuki aby zadziałała i możliwa była operacja. 

Ala88 naciek ale czego, gdzie, jak duży? Nie podajesz konkretów. Jeśli naciek nowotworowy to wg mojej wiedzy nie może zniknąć. Można go wyciąć, można potraktować chemioterapią. Tak jak napisałam- nie podajesz konkretów więc ciężko odpowiedzieć na to pytanie 

Żona trafiła w dobre ręce skoro tak sprawnie to wszystko działa. Nie zawsze tak niestety jest. Badania wg tego co piszesz nie pokazały zmian w innych miejscach,więc można liczyć na to,że nie doszło jeszcze do rozsiewu. Po operacji okaże się czy węzły chłonne i naczynia krwionośne były zajęte. Jeśli tak to na pewno żona zostanie skierowana na chemię uzupełniającą. Choć moim zdaniem nawet jeśli węzły będą czyste, chemia powinna być zlecona bo zmiany są dwie i do tego duże skoro prawie zasłaniają światło jelita- i pewnie onkolog podejmie właśnie taką decyzję. Tak naprawdę wszystko będzie wiadomo po operacji oraz otrzymaniu wyniku histopatologicznego. Są duże szanse na to,że chemia wybije resztki i żona po kilku latach badań kontrolnych będzie mogła zapomnieć o chorobie. Życzę tego i żonie i Tobie, bo wiem z autopsji,że choruje cała rodzina. Powodzenia. 

Witaj mrnikt. Powodów takich wyników może być wiele. Czy tk pokazała dokładnie te same zmiany co w kolonoskopii czy gdzieś indziej? Zmiany zostały usunięte podczas kolonoskopii czy czeka żonę operacja? 

Cześć Łukasz! Trzymam kciuki za wyniki. Pamiętam jak to u Was się zaczęło. Czytałam tyle razy to forum :) ten czas tak szybko leci, tym bardziej, gdy odlicza się od kontroli do kontroli. 

Daj znać jak tylko będą wyniki :) trzymajcie się :)

Cześć Łukasz,

Szkoda,że nie jest tak,że na dłuższy czas można odpocząć od badań, kontroli itd wciąż to wisi nad człowiekiem. Jak Mama sobie z tym radzi?

Byłam sama. Tata nawet nie wie. On ogólnie rzecz biorąc nie chce operacji,ale założyłam,że jeśli profesor będzie chciał operować to przedstawię mu całą sytuację a Tata podejmie decyzję. Nie chciałam go stresować i wyszło na to,że dobrze zrobiłam, bo efekt wizyty taki jaki jest.

Wydaje mi się,że na zmianę decyzji miał wpływ fakt,że taty stan ogólny się pogorszył (doszła metaplazja jelitowa oraz skrzeplina w aorcie) oraz koronawirus. Na koniec rozmowy profesor wspomniał,żeby go unikać jak ognia. Wiesz, ja już się w sumie poddałam. Próbuje pogodzić się z faktami, raz idzie mi lepiej, raz gorzej. Nie wiem ile tato da rady jeszcze na chemii. W ciągu tych kilku miesięcy bardzo się zmienił, choć pewnie wpływ ma na to utrata włosów. Ogólnie jest słabszy, coraz rzadziej wychodzi na spacery. Wątpię aby jeszcze kiedykolwiek było dobrze. Jak jest dzień,że ma dobry humor i więcej energii to i ja odżywam ale takie dni zdarzają się już coraz rzadziej.

Dobra, kończę te smuty. Liczę na to,że u Was będzie dobrze. Trzymajcie się. 

Cześć, jesteśmy już po konsultacji. Operacji nie będzie. Profesor mówił teraz coś zupełnie innego niż za pierwszym razem. Powiedział,że my się cieszyć,że jest taka odpowiedź na leczenie bo nie często się to zdarza. Pochwalil naszą onkolog,że dobrze tatę prowadzi. Powiedział,że nie operowałby taty,bo na te chwilę są tylko jakieś "resztki" w tkance tłuszczowej. Zapytałam czy mamy się starać o Pet,aby dokładniej pokazać przerzuty. Powiedział,że po co. Po to by stresować chorego jeszcze bardziej? Odniosłam wrażenie,że  chce mi powiedzieć " tata ma już swoje lata, jest obciążony, po co go męczyć". W pewnym momencie wspomniał o operacji połączonej z chemioterapią dootrzewnowa po czym stwierdził,że tacie na razie nie chciałby jej robić i że zobaczymy co czas pokaże i kolejne badania w grudniu. Powiedział,że teraz tata powinien mieć przerwę od chemii by odpocząć. Ja odparłam,że tata ma kontynuację, tylko z dłuższymi o tydzień przerwami. Powiedział,że tak też jest ok. Sumując: w styczniu profesor powiedział,że zoperuje tatę jeśli zmniejszą się przerzuty a w październiku,że nie zoperuje,bo są za małe. I bądź tu człowieku mądry. Myślę,że mnie po prostu zbył i nie chce taty operować ze względu na wiek i ogólny stan zdrowia. Nie wiem czy jest w ogóle sens konsultacji w grudniu. Wtedy pewnie znów nie zdecyduje o operacji bo będzie progresja...

A co u Was? Napiszcie, bo ostatnio nas tu coraz mniej.

Dziękuję Wam bardzo za poradę. Pojadę, jeśli nie pojadę to będę cały czas myśleć, że może jednak powinnam... Dam Wam znać czego się dowiedziałam.

Ściskam mocno.

Witajcie, chciałam zameldować,że mamy już wynik TK i nie ma progresji. Onkolog zadecydowała o kontynuacji schematu czyli to już będzie teraz 14 cykl wg tego samego schematu.

Mam ogromny mętlik w głowie. Chce wybrać się ponownie do Bydgoszczy i zapytać o ewentualną operacje. Z drugiej strony patrząc na tatę zastanawiam się jak miałby tata ją przetrwać. To nie ten sam człowiek co sprzed chemii. Może być też tak że pojadę, profesor powie,że wyniki pozwalają na to by operacje przeprowadzić a gdy zobaczy tatę- zmieni zdanie. Czytam opracowania na temat operacji przerzutów do otrzewnej i wszędzie pisze,że pacjent musi być w bardzo dobrej kondycji. A mój tato... Ciężkie to tematy. Zastanawiam się czy nie robię mu krzywdy trując o tej operacji. Może powinnam pogodzić się w końcu z faktami i cieszyć się z każdego dnia razem. Ci zrobilibyście na moim miejscu? Czy mimo wszystko dążylibyście do operacji?

Pozdrawiam Was wszystkich.