W części CZYM JEST RAK PIERSI? opisane zostały najważniejsze typy morfologiczne raka piersi. Klasyfikacja ta oparta jest zatem na morfologii, czyli widocznym pod mikroskopem wyglądzie komórek tworzących raka piersi. Biologia raka piersi jest jednak bardziej podstępna – morfologia, określana podczas mikroskopowego badania tkanki pobranej w czasie biopsji, nie odpowiada na pytania: jakie leczenie zastosować, na jakie leki nowotwór zareaguje, jakiego przebiegu choroby możemy się spodziewać? Raki piersi o podobnym obrazie morfologicznym, czyli o podobnym wyglądzie pod mikroskopem, mogą różnie odpowiadać na leczenie, w inny sposób przebiegać, reagować na inne leki.  Na powyższe pytania odpowiadają dalsze, szczegółowe badania, w oparciu o które dzieli się nowotwory piersi na podtypy biologiczne.

Na początek – kilka słów o czynnikach, które bierze się pod uwagę przy klasyfikacji nowotworów piersi. Są to czynniki predykcyjne, czyli umożliwiające predykcję – przewidywanie odpowiedzi na zastosowany sposób leczenia. Określają one z jakim prawdopodobieństwem zastosowany lek będzie skuteczny. W raku piersi do tych czynników zaliczamy:

  • receptory estrogenowe (ER),
  • receptory progesteronowe (PgR),
  • receptor HER2.

Receptory estrogenowe (ER) i progesteronowe (PgR) są cząsteczkami, do których przyłączają się żeńskie hormony płciowe (estrogeny i progesteron). Obecność tych receptorów świadczy o tym, że nowotwór jest hormonozależny. Oznacza to, że hormony mają wpływ na jego wzrost i postęp. Pod wpływem hormonów guz powiększa się. Jednocześnie obecność tych receptorów umożliwia zastosowanie terapii hormonalnej, która hamuje wpływ estrogenów i progesteronu na wzrost guza. W raku z obecnymi receptorami dla hormonów płciowych terapia hormonalna z dużym prawdopodobieństwem może okazać się skuteczna.

Receptor HER2 to receptor naskórkowego czynnika wzrostu. Receptory te obecne są u około 20% pacjentek z inwazyjnym rakiem piersi. Ich obecność umożliwia zastosowanie tzw. terapii celowanej (leczenie biologiczne). Polega ona na zastosowaniu leku, który ukierunkowany jest na komórki posiadające ten receptor. Lekiem tym jest trastuzumab. Obecność receptorów HER2, chociaż umożliwia zastosowanie leku uderzającego bezpośrednio w komórki nowotworowe, ogólnie pogarsza rokowanie.

Przy klasyfikacji raków piersi bierzemy pod uwagę także czynniki prognostyczne, czyli takie, które pozwalają lekarzowi prognozować odnośnie rokowania raka niezależnie od stosowanej metody leczenia. Czynniki prognostyczne mówią o tym, jaki będzie prawdopodobny przebieg choroby. Do czynników prognostycznych zalicza się wielkość guza, typ histologiczny, stopień złośliwości, stan pachowych węzłów chłonnych (czy są w nich przerzuty). Czynniki te określane są przez lekarza patomorfologa w badaniu pobranego fragmentu tkanki pod mikroskopem. Postęp w medycynie sprawił, że ilość czynników prognostycznych zwiększyła się. Obecnie zalicza się do nich także receptory HER2 oraz wskaźnik proliferacji Ki-67.

Receptor HER2, oprócz tego, że jest czynnikiem predykcyjnym, wskazuje także na to, jaki będzie prawdopodobny przebieg choroby nowotworowej. Jego obecność ocenia się podczas specjalistycznego badania pobranego fragmentu tkanki, zwanego badaniem immunohistochemicznym (jest to metoda z użyciem przeciwciał - cząstek, które łączą się tylko z odpowiednimi receptorami, umożliwiając ich wykrycie). Obecność receptorów HER2 w komórkach raka określa się za pomocą 4-stopniowej skali (0, 1+, 2+, 3+). Wyniki 0 i 1+ oznaczają wynik ujemny – brak receptora. Wynik 3+ świadczy o dodatnim wyniku – receptor jest obecny. Natomiast wynik 2+ jest wynikiem wątpliwym, wymagającym dodatkowych badań. Obecność tych receptorów jest, niestety, negatywnym czynnikiem prognostycznym. Oznacza to, że dodatni wynik (HER2: 3+) pogarsza rokowanie.

Wskaźnik proliferacji Ki-67 określa z jaką intensywnością komórki raka dzielą się. Im wyższy wynik, tym większą skłonność mają komórki nowotworowe do podziału. Uważa się, że jest dodatni, gdy wynosi = 14%. Jest to negatywny czynnik prognostyczny, pogarszający rokowanie. Jednocześnie wyższy wskaźnik proliferacji wiąże się z większą wrażliwością na chemioterapię.

Podtypy biologiczne raka piersi określane są w oparciu o powyższe czynniki. Określenie podtypu biologicznego nowotworu jest niezwykle istotne, gdyż decyduje to o wyborze metody leczenia. Każdy z tych typów ma odmienną biologię – inaczej reaguje na leki, ma różne tempo wzrostu. Według aktualnych klasyfikacji wyróżniamy 5 typów raka piersi:

  • Luminalny A: charakteryzuje się obecnością receptorów dla estrogenów (ER+) i progesteronu (PgR+). Jednocześnie nieobecne są receptory HER2 (HER2 -), a wskaźnik proliferacji Ki-67 jest niski (Ki-67 14%). Rak ten cechuje się najmniejszą agresywnością. Stosowane leczenie jest mniej obciążające. U pacjentek z tym nowotworem leczeniem uzupełniającym (po operacji) jest hormonoterapia, która jest lepiej tolerowana niż chemioterapia. Chemioterapia stosowana jest po operacji tylko w wyjątkowych przypadkach.
  • Luminalny B: typ ten występuje rzadziej niż luminalny A i rokuje nieco gorzej. Typ ten występuje w dwóch wariantach:
  1. Luminalny B HER2-: typ ten charakteryzuje się obecnością receptorów dla estrogenów (ER+). Jednocześnie nieobecne są receptory HER2 (HER2 -). W tym typie raka wyższy jest natomiast indeks proliferacji Ki-67 ( =14%) lub występuje mniejsza ilość receptorów dla progesteronu (PgR 20%). W tym typie komórki nowotworowe mają większą skłonność do podziałów, co sprawia. Z tego względu ten typ raka rokuje gorzej niż luminalny A. U takich pacjentek leczeniem uzupełniającym (po operacji) jest hormonoterapia z ewentualną chemioterapią. Zastosowanie chemioterapii i jej rodzaj rozpatruje się indywidualnie.
  2. Luminalny B HER2+: do tego typu zalicza się nowotwory z obecnymi receptorami dla estrogenów (ER+) oraz HER2 (HER2 +) niezależnie od ilości receptorów dla progestronu (każde PgR) i wyniku wskaźnika proliferacji Ki-67 (każde Ki-67).  U tych pacjentek w leczeniu uzupełniającym stosuje się chemioterapię + hormonoterapię + terapię celowaną anty-HER2 (trastuzumab). Dołączenie do terapii leku celowanego – trastuzumabu – zmniejsza u tych pacjentek ryzyko nawrotu choroby.
  •  Nie-luminalny rak HER2+: w tym typie nowotworu receptory dla żeńskich hormonów są nieobecne (ER-; PgR-), natomiast obecne są receptory HER2 (HER2+). U pacjentek z tym nowotworem leczeniem uzupełniającym jest połączenie chemioterapii z terapią celowaną – trastuzumabem. Jednak nie u każdej pacjentki z tym typem raka trastuzumab jest konieczny. Zastosowanie tego leku zależy od wielkości guza oraz obecności przerzutów w węzłach chłonnych
  •  Potrójnie negatywny rak piersi: ten typ charakteryzuje się brakiem receptorów dla żeńskich hormonów (ER-; PgR-) oraz brakiem receptorów HER2 (HER2-). Z tego względu nowotwór ten nie reaguje na hormonoterapie oraz terapię celowaną trastuzumabem. Trójujemny rak piersi stanowi około 10-20% wszystkich nowotworów piersi. Diagnozowany jest zwykle u młodszych pacjentek, przed 50 rż. Nowotwór ten jest agresywniejszy niż poprzednie – rośnie i rozprzestrzenia się szybciej. Jego leczenie jest trudniejsze. W leczeniu uzupełniającym stosowana jest chemioterapia.
  •  Specjalne typy histologiczne: są to inne typy raka piersi. Mogą posiadać receptory dla estrogenów i odpowiadać na hormonoterapię (rak sitkowaty, cewkowy i śluzowy) lub tych receptorów nie posiadają (rak apokrynowy, rdzeniasty, gruczołowo-torbielowaty lub metaplastyczny). W leczeniu tych drugich stosuje się chemioterapię.

Sfinansowane z budżetu Miasta Poznania