W niższych stadiach zaawansowania (T1-T2) bez przerzutów do węzłów chłonnych (N0) stosuje się radykalną radioterapię. Alternatywnie można zastosować oszczędzające leczenie chirurgiczne (w tym także leczenie endoskopowe), w którym krtań zostaje zachowana a usuwany jest guz. Decyzję o wyborze metody leczenia podejmuje się wspólnie z pacjentem, po przedstawieniu przez lekarza zalet i wad każdej z metod, uwzględniając wolę chorego.
W wyższych stadiach zaawansowania (T3-T4) bez przerzutów do węzłów chłonnych (N0) stosuje się radykalną chemioradioterapię (co stwarza możliwość zachowania krtani) lub radykalne leczenie chirurgiczne (zwykle całkowitą laryngektomię) z uzupełniającą radioterapią po zabiegu. W tym wypadku również decyzja o wyborze metody leczenia podejmowana jest wspólnie z chorym.
W przypadku obecności przerzutów do węzłów chłonnych (N1-N3) stosuje się leczenie chirurgiczne połączone z usunięciem węzłów chłonnych szyi oraz pooperacyjną radioterapią lub pooperacyjną chemioradioterapią (w zależności od rokowania). W wybranych przypadkach możliwe jest zastosowanie wyłącznie chemioradioterapii.
W przypadku zmian zbyt zaawansowanych, w których nowotwór nacieka istotne, odległe struktury, nie jest możliwe leczenie chirurgiczne. Wówczas zazwyczaj stosuje się paliatywną radioterapię.
W przypadku obecności przerzutów odległych (M1) możliwe jest zastosowanie paliatywnej chemioterapii. Jeśli natomiast wiek pacjenta, jego stan odżywienia lub stan sprawności uniemożliwiają zastosowanie chemioterapii, stosuje się leczenie objawowe (łagodzące objawy choroby, zapobiegające powikłaniom).
Sfinansowane z budżetu Miasta Poznania