Za 10 dni rozpoczynamy październik, bardzo ważny miesiąc w onkologii. Rozpoczynamy obchody Miesiąca Świadomości Raka Piersi.
Przygotowaliśmy dla Was specjalną serię ciekawostek o raku szyjki macicy oraz raku piersi, abyście mogli dowiedzieć się więcej na ten temat. Warto być czujnym i zadbać o swoje zdrowie. Razem możemy przeciwdziałać tym chorobom!
Dzisiaj porozmawiamy o aktywności fizycznej przy raku piersi.
W onkologii ruch, czyli aktywność fizyczna ma potwierdzone skuteczne anykancerogenne działanie. Aktywność fizyczna jest ważna nie tylko w prewencji, ale również w przypadku zachorowania na raka piersi, może poprawić tolerancję leczenia, a także zmniejszyć ryzyko nawrotu choroby. Odpowiednio dobrany trening fizyczny w chorobach onkologicznych niesie ze sobą tyle korzyści, że stanowi integralną część kompleksowego leczenia.
W przypadku raka piersi (najczęściej występującego nowotworu u kobiet) główny mechanizm odpowiedzialny za korzystny efekt aktywności fizycznej to obniżenie stężenia hormonów płciowych w surowicy. Estrogeny działają na gruczoł piersiowy mitogennie, stymulują proliferację komórek zarówno przy udziale receptorów estrogenowych, jak i bezpośrednio, przez pobudzanie wewnątrzkomórkowych dróg przekazywania sygnałów. Aktywność fizyczna obniża stężenie hormonów płciowych i powoduje wzrost stężenia globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG, sex hormon binding globulin), co wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka zachorowania na raka piersi.
Podczas leczenia przeciwnowotworowego obniża się sprawność fizyczna pacjentów. Dlatego w pełni uzasadniona jest troska o jej poprawę lub utrzymanie na dotychczasowym poziomie. Ćwiczenia powinny być dostosowane indywidualnie do każdego ćwiczącego z uwzględnieniem jego różnych obciążeń, np. kardiologicznych, neutropenii, trombocytopenii. Wskazane jest, aby zachęcać osoby, które odczuwają zmęczenie, do gradacji trudności wysiłkowej od umiarkowanej do ciężkiej.
Najczęściej w grupie pacjentów onkologicznych wskazany jest trening wytrzymałościowy o charakterze interwałowym ze względu na ograniczenie ich zdolności wysiłkowej i uczucie zmęczenia, które jest powszechnym objawem towarzyszącym leczeniu nowotworów złośliwych. Sprawdzają się tu ćwiczenia na bieżni ruchomej lub cykloergometrze o umiarkowanej intensywności, które są powtarzane w sesjach kilkuminutowych przedzielonych odpoczynkami. Wraz ze wzrostem wydolności fizycznej można wydłużać czas ćwiczeń i skracać przerw, zbliżając się tym samym do treningu o charakterze ciągłym.
Zainteresował artykuł?
Z zakresu fizjoterapii w chorobie nowotworowej, znajdziesz na ten temat w artykule na stronie OPEN Poznań ➡️ https://rehabilitacja-open.pl/...