Rozpoznanie choroby nowotworowej stawiane jest na podstawie wywiadu lekarskiego, badania przedmiotowego oraz badan dodatkowych tj. laboratoryjnych i obrazowych. W zależności od wskazań lekarz może zlecić badania takie jak:
● gastroskopia – czyli badanie endoskopowe, umożliwiające ocenę nie tylko wszystkich części żołądka, ale także przełyku. Gastroskopia polega na wprowadzeniu giętkiej rurki zaopatrzonej w światło i kamerę do przewodu pokarmowego. Umożliwia prześledzenie budowy górnej części przewodu wraz z pobraniem wycinków do badania histopatologicznego. W trakcie procedury obowiązuje pobranie minimum 6 wycinków i wykonanie testu w kierunku zakażenia bakterią Helicobacter pylori.
● badanie radiologiczne górnego odcinka przewodu pokarmowego z użyciem kontrastu. Badanie rzadko wykonywane, jego wadą jest niemożność pobrania wycinków w trakcie jego trwania.
● ultrasonografia – umożliwia ocenę zaawansowania procesu nowotworowego, w trakcie badania USG ocenia się sąsiednie narządy oraz węzły chłonne w poszukiwaniu ewentualnych przerzutów i nacieku nowotworu. Szczególnym rodzajem badania ultrasonograficznego jest EUS (endosonografia), dzięki której możliwa jest bardziej precyzyjna ocena grubości nacieku nowotworowego w żołądku.
● tomografia komputerowa (CT), rezonans magnetyczny (NMR), pozytonowa tomografia emisyjna (PET) – umożliwiają dokładniejszą niż ultrasonografia ocenę stopnia zaawansowania nowotworów żołądka niezbędne do kwalifikacji do zabiegu operacyjnego.
● badania laboratoryjne (morfologia, biochemia) – są one przydatne w celu oceny ogólnej pacjenta, służą wykryciu schorzeń towarzyszących chorobie nowotworowej.
● markery nowotworowe – najczęściej oceniane CA19-9 i CEA (antygen rakowo-płodowy). Markery te są niespecyficzne, co oznacza że ich wyższe stężenie we krwi występuje również w przypadku innych nowotworów i w niektórych chorobach zapalnych.
Przy braku możliwości postawienia rozpoznania z zastosowaniem gastroskopii przeprowadza się operację zwiadowczą (metodą laparotomii), która jest metodą z wyboru w procesach rozrostowych w obrębie jamy brzusznej i miednicy.
Ostateczne rozpoznanie stawia się na podstawie badanie mikroskopowego materiału pobranego w czasie gastroskopii, laparoskopii lub laparotomii.
W Polsce nie prowadzi się badań przesiewowych. W krajach o wysokim ryzyku zachorowania (np. Japonia) jest prowadzony program przesiewowy z użyciem metod radiologicznych i endoskopowych.
Identyfikacja grup zwiększonego ryzyka obejmuje test na obecność Helicobacter pylori. Zwiększone ryzyko towarzyszy osobom z zanikowym zapaleniem żołądka, niedokrwistością spowodowaną niedoborem witaminy B12, po przebytej resekcji żołądka, po usunięciu gruczolaka żołądka, z zachorowaniami na raka żołądka w rodzinie oraz członkom rodzin z zespołem Lyncha i rodzinną polipowatością gruczolakowatą.
Sfinansowane z budżetu Miasta Poznania