Jeśli u pacjentki rozpoznany zostanie rak nieinwazyjny zrazikowy (LCIS), konieczna będzie obserwacja zmiany i regularne wykonywanie badania mammograficznego co rok. W przypadku pacjentek, które obciążone są dodatkowymi czynnikami ryzyka raka piersi (np. nosicielki mutacji BRCA1/2) zaleca się profilaktyczną obustronną mastektomię (amputację obu piersi) z rekonstrukcją piersi.
Jeśli rozpoznany zostanie rak nieinwazyjny przewodowy (DCIS), konieczne jest usunięcie całej zmiany. Guz musi być następnie zbadany przez lekarza patomorfologa, gdyż wynik badania histopatologicznego decyduje o dalszym postępowaniu. Należy pamiętać, że DCIS nie jest jedną chorobą o tych samych cechach. Dlatego u różnych pacjentów z rozpoznaniem DCIS możemy mieć do czynienia z różnymi postaciami tego nowotworu – o różnych typach komórkowych, różnym stopniu złośliwości. Stąd wybór metody leczenia tego schorzenia zależy od charakterystyki guza. Metoda leczenia wybierana jest w oparciu o kilka czynników, m.in. wielkość guza, stopień złośliwości, wiek chorej. Możliwymi metodami są:
Leczenie oszczędzające pierś – jest to zabieg usunięcia guza z marginesem zdrowych tkanek. Oznacza to, że podczas operacji wycięty zostaje nowotwór i określona szerokość tkanek zdrowych otaczających nowotwór. Do zabiegów oszczędzających pierś zalicza się tumorektomię (wycięcie guza z usunięciem pobliskich podejrzanych tkanek), lumpektomię (usunięcie guza z 1 cm marginesem) oraz kwadrantektomię (usunięcie guza z większym marginesem, minimum 2 cm). Po zabiegu w miejscu, w którym znajdował się guz (loży) pozostawia się metalowe znaczniki, które pozwolą zaplanować radioterapię. Uzupełniająca radioterapia jest wskazana, gdyż zmniejsza ryzyko wznowy. Zabieg oszczędzający jest obarczony nieco większym ryzykiem wznowy (5% ryzyko) niż zabieg amputacji piersi (1-2% ryzyko).
Leczenie oszczędzające pierś nie zawsze jest możliwe. Istnieją sytuacje, w których trzeba wykonać amputacje prostą piersi. Do takich sytuacji należy brak zgody pacjentki na zabieg oszczędzający ze względu na lęk przed możliwą wznową. Amputację wykonuje się także, jeśli zmiany nowotworowe są rozległe lub wielkość zmiany w stosunku do wielkości piersi nie pozwoli na uzyskanie dobrego efektu estetycznego operacji. Zdarza się, że istnieją u pacjentki przeciwwskazania do RTH po zabiegu. Wówczas także wykonuje się amputację piersi.
Bardzo ważna jest ocena marginesów po wycięciu guza. Jeśli w badaniu histopatologicznym nie będą one zawierały komórek nowotworowych, określa się je jako „ujemne marginesy”. Jeżeli natomiast w marginesach znajdą się komórki raka, są to „dodatnie marginesy”. Świadczy to o tym, że zabieg wycięcia nowotworu nie był radykalny (czyli rak nie został całkowicie wycięty). W takiej sytuacji konieczny jest ponowny zabieg z wycięciem dodatkowych fragmentów tkanek bądź nawet amputacja piersi (jeśli pierwotnie zabieg był oszczędzający).
Biopsja węzła wartowniczego – wykonywana jest po to, by wykluczyć przerzuty do okolicznych węzłów chłonnych. Wartownik to pierwszy węzeł chłonny na drodze odpływu chłonki (limfy) z piersi do kolejnych węzłów. Jeśli w węźle wartowniczym nie ma komórek nowotworowych to na pewno nie będzie ich także w innych, dalszych węzłach i nie ma konieczność ich usuwania. Biopsja węzła wartowniczego zapobiega zatem niepotrzebnemu usuwaniu wszystkich pachowych węzłów chłonnych. Jest to istotne, ponieważ usunięcie węzłów chłonnych pachowych skutkuje powikłaniami w postaci obrzęku ręki.
Sfinansowane z budżetu Miasta Poznania