Jeżeli uda się wykryć nowotwór i potwierdzić go badaniem histopatologicznym, konieczna będzie ocena stopnia złośliwości (grading) oraz stadium zaawansowania (staging).
Dla rozpoznania raka nerki kluczowe znaczenie ma badanie histopatologiczne pobranego materiału uzyskanego podczas zabiegu operacyjnego lub biopsji. Przeprowadza je lekarz patomorfolog oglądając wycinek guza pod mikroskopem. Badanie to umożliwia ocenę stopnia złośliwości histologicznej guza. Ocena stopnia złośliwości histologicznej (tzw. grading) określa jak dużą zdolność do naciekania i niszczenia sąsiednich tkanek oraz rozprzestrzeniania się poprzez tworzenie przerzutów posiada dany rak. Im bardziej zróżnicowany nowotwór (im dojrzalsze są komórki nowotworu), tym niższy stopień złośliwości histologicznej. Im niższy stopień złośliwości, tym wolniejszy wzrost guza i mniejsze ryzyko tworzenia przerzutów. Grading pomaga oszacować jak szybko nowotwór może rosnąć i jakie jest ryzyko przerzutów. Ma on także znaczenie przy planowaniu leczenia oraz rokowania. Stopień złośliwości histologicznej w raku nerki określany jest w oparciu o skalę Fuhrmana. Skala ta bazuje na wyglądzie komórek nowotworowych. Stopień złośliwości histologicznej określany jest jako G1, G2, G3 lub G4. Stopień G1 odpowiada nowotworom dobrze zróżnicowanym, o najniższej złośliwości. Stopień G4 przypisywany jest zmianom o najwyższym stopniu złośliwości.
Stopień zaawansowania (staging) umożliwia określenie jak rozległa jest choroba, czy uległa rozsianiu, czyli czy zajęła także węzły chłonne i odległe narządy. Staging określany jest przy pomocy klasyfikacji TNM. Ocena dokonywana jest w oparciu o badania wymienione w punkcie DIAGNOSTYKA.
Ocena obejmuje: - wielkość guza (T – tumor, guz), - przerzuty w regionalnych węzłach chłonnych (N – lymph nodes, węzły chłonne), - obecność przerzutów odległych (M – metastasis, przerzut). Każdej z tych cech przypisywany jest stopień zaawansowania określany odpowiednią cyfrą. Dla przykładu, im większa liczba przypisana jest wielkości guza (cecha T), tym większy guz, bardziej zaawansowany. Im większa liczba przypisana jest cesze N, tym więcej węzłów chłonnych jest zajętych przez proces nowotworowy.
T – wielkość guza. Oceniana jest w skali od 0 do 4 w zależności od wielkości guza i naciekania okolicznych struktur.
N – stan węzłów chłonnych regionalnych. Są to węzły chłonne zlokalizowane w okolicy nerki. Węzły oceniane są w skali od 0 do 2. Jeśli przerzut stwierdza się tylko w jednym regionalnym węźle chłonnym, cechę N ocenia się jako N1. Jeśli zajęty jest więcej niż 1 węzeł – wówczas określa się to jako N2.
M – obecność przerzutów odległych. Jeśli nie występują, określa się to jako M0. Jeśli natomiast przerzuty są obecne, określa się to jako M1.
Staging jest niezwykle istotny w diagnostyce raka nerki. Określenie cech TNM umożliwia określenie stopnia zaawansowania klinicznego nowotworu. Wyróżnia się stopnie od 0 do IV. Im wyższy stopień, tym bardziej zaawansowana choroba i intensywniejsze leczenie. Określenie stopnia zaawansowania jest ważne, gdyż decyduje o sposobie leczenia.
Sfinansowane z budżetu Miasta Poznania