Jeśli lekarz podejrzewa raka nerki, przeprowadzi najważniejsze badania:
- badanie podmiotowe - wywiad dotyczący dolegliwości, wywiad rodzinny itp.,
- badanie palpacyjne,
- badania laboratoryjne – morfologia krwi, enzymy wątrobowe, wykładniki funkcji nerek (m.in. mocznik, kreatynina) oraz badanie ogólne moczu,
- USG jamy brzusznej,
- TK jamy brzusznej – jeśli wyniki powyższych badań są niekorzystne, TK służy nie tylko potwierdzeniu lub wykluczeniu raka nerki, ale także pomaga ocenić wielkość guza, węzły chłonne, stopień zaawansowania choroby, obecność ewentualnych przerzutów,
- MR jamy brzusznej – badanie pomocne w rozpoznawaniu niektórych typów guzów,
- RTG klatki piersiowej, scyntygrafia kości – te badania lekarz zleca przy podejrzeniu odległych przerzutów,
- Biopsja nerki – w przeciwieństwie do większości nowotworów, w których biopsja (pobranie za pomocą igły fragmentu tkanki) jest podstawą rozpoznania, w przypadku guzów nerki nie jest ona tak często wykonywana. Badania obrazowe (czyli tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny) są dla lekarza wystarczającym źródłem informacji. Na ich podstawie podejmowana jest decyzja o przeprowadzeniu zabiegu operacyjnego, podczas którego usuwany jest fragment nerki z guzem lub cała nerka. Potwierdzenie diagnozy raka uzyskuje się w oparciu o badanie histopatologiczne (badanie pod mikroskopem) fragmentu nerki usuniętego podczas zabiegu. Jednak u niektórych pacjentów biopsja jest konieczna. Taka sytuacja ma miejsce, gdy wyniki badań obrazowych są niejasne, i na ich podstawie lekarz nie może podjąć decyzji o przeprowadzeniu operacji. Biopsję wykonuje się także, gdy lekarz podejrzewa u pacjenta raka nerki, ale guz jest na tyle mały, że nie wymaga operacji a jedynie stałej obserwacji. Decyzję o biopsji podejmuje się także, gdy u pacjenta rozważa się inne metody leczenia niż zabieg operacyjny.
Sfinansowane z budżetu Miasta Poznania