Po zakończeniu leczenia niezwykle istotne są regularne wizyty kontrolne, gdyż do wznowy choroby najczęściej dochodzi w ciągu pierwszych dwóch lat po leczeniu. Istnieje także ryzyko rozwoju innego nowotworu złośliwego głowy i szyi bądź nowotworu płuc. Stąd też bardzo istotna jest bezwzględna eliminacja czynników ryzyka. W ciągu pierwszych 5 lat po zakończeniu leczenia wizyty są częste. Podczas wizyt lekarz ocenia stan ogólny pacjenta, wykonuje laryngoskopię (badanie krtani przy pomocy endoskopu) oraz wyklucza ewentualną wznowę choroby. W czasie kontroli wykonywane są okresowo badania obrazowe – USG szyi, RTG klatki piersiowej, USG jamy brzusznej.
W przypadku pacjentów, u których usunięto całkowicie krtań, konieczna jest regularna pielęgnacja rurki tracheostomijnej. Tracheostomia powinna być czyszczona dwa razy dziennie bądź częściej, jeśli zajdzie taka konieczność. Skórę wokół tracheostomii należy przemywać wilgotną gazą (nie mydłem), warto ją również nawilżać. Należy jednak pamiętać, że stosowanie nawilżających maści w tej okolicy jest przeciwwskazane w okresie naświetlania. Noszenie rurki tracheostomijnej nie jest konieczne do końca życia. Konieczne jest w trakcie radioterapii oraz do około 12 miesięcy po zabiegu operacyjnym. Po tym czasie można stopniowo odzwyczajać się od noszenia rurki – wyjmować codziennie na godzinę, z czasem na coraz dłużej. Ostatecznie możliwe jest usunięcie rurki na stałe.
Bezpośrednio po zabiegu operacyjnym przez około 2 tygodnie jedzenie w formie zmiksowanej podaje się przez dren wprowadzony do przewodu pokarmowego przez nos. Po tym okresie pokarmy można przyjmować doustnie lecz w formie płynnej, stopniowo przechodząc do diety papkowatej, a następnie do zwykłej diety sprzed operacji.
Po usunięciu krtani niemożliwe jest urodzenie dziecka siłami natury (jedynie drogą cesarskiego cięcia), a także mogą występować trudności podczas oddawania stolca. Prawidłowo parcie możliwe jest dzięki zamknięciu głośni (środkowej części krtani) podczas natężonego wydechu. Zwiększa się wówczas ciśnienie w jamie brzusznej. Brak krtani uniemożliwia ten proces. Aby zapobiec trudnością z oddawaniem stolca istotne jest unikanie zaparć – stosowanie diety bogatej w błonnik, regularne wypróżnianie.
Usunięcie krtani uniemożliwia prawidłowe wytwarzanie głosu. Konieczna jest zatem rehabilitacja głosu, podczas której pacjent uczy się wykorzystywać przełyk do wytwarzania mowy – tzw. mowa przełykowa.
Sfinansowane z budżetu Miasta Poznania