W przypadku stwierdzenia niepokojących objawów, należy zgłosić się do lekarza. Często wstępne podejrzenie raka jamy ustnej wysnuwa lekarz rodzinny lub stomatolog, którzy następnie kierują pacjenta do specjalisty – laryngologa, onkologa, chirurga. Podstawą diagnostyki raka jamy ustnej jest wywiad lekarski dotyczący m.in. czasu utrzymywania się zmiany, towarzyszącym jej dolegliwościom, występowania czynników ryzyka. Po zebraniu wywiadu lekarz przeprowadzi badanie fizykalne, oceniając także węzły chłonne głowy i szyi. Podstawowym badaniem rozstrzygającym o rozpoznaniu jest biopsja wycinkowa podejrzanej zmiany i badanie histopatologiczne pobranego materiału. Tylko w oparciu o badanie histopatologiczne przeprowadzone przez lekarza patomorofologa można rozpoznać nowotwór. W oparciu o powyższe badanie ocenia się stopień złośliwości histologicznej nowotworu (patrz OCENA STOPNIA ZAAWANSOWANIA).
Jeżeli podczas badania fizykalnego węzły chłonne wzbudzą niepokój lekarza, tzn. będą powiększone, nieprzesuwalne, twarde, zbite, konieczne będą dodatkowe badania – USG szyi, niekiedy wraz z biopsją aspiracyjną cienkoigłową (BAC) węzłów chłonnych. Badanie to polega na aspiracji (zassaniu) komórek z wnętrza węzła chłonnego poprzez wkłucie strzykawki z cienką igłą. Pobrany materiał również poddaje się badaniu histopatologicznemu, co umożliwia rozpoznanie przerzutów do węzłów chłonnych.
Jeśli podejrzenie raka zostanie potwierdzone, wówczas konieczne będzie przeprowadzenie dodatkowych badań celem określenia rozległości nacieku nowotworowego oraz wykrycia ewentualnych przerzutów. Powyższe ustalenia mają kluczowe znaczenie dla wyboru sposobu leczenia choroby. Zakres niezbędnych badań obrazowych obejmuje:
W oparciu o powyższe badania ocenia się stopień klinicznego zaawansowania choroby (patrz OCENA STOPNIA ZAAWANSOWANIA).
Sfinansowane z budżetu Miasta Poznania