Zaawansowanie chłoniaka Hodgkina ocenia się w czterostopniowej skali:

I. Zajęta jedna grupa węzłów chłonnych lub jeden narząd limaftyczny (śledziona, migdałki, grasica) lub pozalimfatyczny (np. wątroba, płuca, szpik).

II. Zajęte ≥2 grupy węzłów chłonnych po tej samej stronie przepony lub zajęty narząd pozalimfatyczny w sposób jednoogniskowy z równoczesnym zajęciem ≥1 grupy węzłów chłonnych po tej samej stronie przepony.

III. Zajęte węzły chłonne po obu stronach przepony.

IV. Zajęty narząd pozalimfatyczny w sposób uogólniony – zmiana w narządzie nie jest jednoogniskowa z lub bez zajęcia węzłów chłonnych.

Dodatkowo, jeśli u pacjenta występują objawy ogólne, do stopnia zaawansowania dodaje się literę B. Jeżeli takie objawy nie występują – dodawana jest litera A.

W oparciu o zaawansowanie choroby oraz niekorzystne czynniki rokownicze pacjenta kwalifikuje się do jednej z trzech grup rokowniczych:

  • Postać wczesna o korzystnym rokowaniu – kwalifikowani są do tej grupy chorzy w stadium zaawansowania I i II bez dodatkowych niekorzystnych czynników rokowniczych.
  • Postać wczesna o niekorzystnym rokowaniu (grupa pośredniego rokowania) – do tej grupy kwalifikowani są pacjenci w stadium zaawansowania I i II, u których obecne są dodatkowe obciążające czynniki.
  • Postać zaawansowana – kwalifikowani są do tej grupy chorzy w stadium III i IV oraz niekiedy w stadium I i II ze znacznie obciążającymi rokowanie czynnikami ryzyka.

Sfinansowane z budżetu Miasta Poznania