Osteoporoza, Wygrał

Z wiekiem zmniejsza się gęstość kości. To jest normalne. Jednak u niektórych osób zmniejsza się ona bardziej niż u innych. Gdy gęstość kości spada poniżej pewnego poziomu, nazywa się to osteoporozą. Dotyczy to głównie osób starszych - ale bynajmniej nie wszystkich. Utrata masy kostnej zaczyna się wcześniej u kobiet niż u mężczyzn. Niska gęstość kości zwiększa ryzyko złamań kości. Może to być problem, zwłaszcza dla osób starszych, ponieważ w starszym wieku złamanie goi się gorzej i może mieć poważniejsze konsekwencje niż w młodszych latach. Niemniej jednak, nie należy zbytnio przejmować się zmniejszoną gęstością kości - lub nawet zacząć brać go łatwo na siebie fizycznie. W końcu ci, którzy mniej się ruszają, mają tendencję do zwiększania ryzyka złamania kości. Aktywność fizyczna wzmacnia kości i mięśnie, poprawia równowagę i chroni przed upadkami. Upadki są główną przyczyną złamań kości w starszym wieku. Sam możesz zrobić wiele, aby utrzymać stabilność swoich kości. Najważniejsze to być aktywnym, stosować dietę bogatą w wapń - i nie palić. To, czy ma sens przyjmowanie dodatkowych leków wzmacniających kości, zależy od wieku i innych osobistych czynników ryzyka złamania kości. Osteoporoza często pozostaje niezauważona. Ale czasem pojawiają się widoczne oznaki: na przykład kręgosłup może się lekko pochylić, przez co jesteś trochę krótszy. Zaawansowana osteoporoza może prowadzić do pochylonej postawy lub "garbu" w górnej części kręgosłupa. Jest to spowodowane złamaniami (pęknięciami) kręgów, które powodują lekkie pochylenie kręgosłupa i mogą prowadzić do bólu pleców. Jednak wiele osób nawet nie zauważa takich złamań. Czasami bolesne złamanie jest pierwszym objawem osteoporozy. Oprócz kręgów typowe są złamania nadgarstków, żeber, kości ramienia, miednicy i bioder. U niektórych osób kości z czasem stają się tak kruche, że nawet potknięcie się lub podniesienie ciężkiej torby z zakupami powoduje złamanie trzonu kręgu. Wnętrze kości składa się ze szkieletu drobnych gruzełków kostnych (trabeculae). Ta struktura kostna przypomina gąbkę i nazywana jest kością płonną. Osteoporoza występuje wtedy, gdy wiele z bulw kostnych ulega cofnięciu: Potem ubytki stają się większe i zmniejsza się gęstość kości. Stopień osłabienia kości zależy od innych czynników, takich jak drobna struktura kości. Gęstość kości człowieka wzrasta u dziewcząt do około 15 roku życia, a u chłopców do 20 roku życia, kiedy to osiąga swoje maksimum. Od 30 roku życia gęstość kości znów powoli maleje. U kobiet utrata kości przyspiesza od około 50 roku życia. Powód: aż do menopauzy żeński hormon płciowy estrogen spowalnia utratę kości. Gdy poziom hormonu spada, ta ochrona zostaje utracona i kość ulega szybszemu rozpadowi. Jeśli nie można zidentyfikować innej przyczyny utraty kości, nazywa się to osteoporozą pierwotną. Z osteoporozą wtórną mamy do czynienia, gdy kości są osłabione, na przykład w wyniku choroby lub długotrwałego stosowania niektórych leków. Według badań przeprowadzonych przez Instytut Roberta Kocha, 3% mężczyzn i 13% kobiet w wieku od 60 do 69 lat twierdzi, że zdiagnozowano u nich osteoporozę. Nie można jednak dokładnie określić, ile osób w Niemczech rzeczywiście choruje na osteoporozę i ile złamań kości jest nią spowodowanych. Bynajmniej nie każda osteoporoza kończy się złamaniem kości. Jednak szczególnie złamania kości biodrowych mogą mieć poważne konsekwencje. Dotyczy to niemal wyłącznie osób starszych: Każdego roku około 6 do 7 na 1000 osób powyżej 65 roku życia łamie kość szyjki kości udowej. Osteoporoza bywa wykrywana przypadkowo - na przykład wtedy, gdy badanie rentgenowskie górnej części ciała wykonywane jest z innych powodów i widoczne stają się złamania kręgów. Osteoporoza może być również zauważona przez zaskakujące złamanie kości. Dzieje się tak, gdy upadek z normalnej wysokości stojącej prowadzi do złamania kości. W przypadku takiego złamania lekarz często już po badaniu fizycznym i rozmowie może zdiagnozować osteoporozę. Dopóki nie doszło do złamań kości, osteoporoza nie jest chorobą, lecz czynnikiem ryzyka złamań kości. Pomiar gęstości kości (osteodensytometria) może określić, czy gęstość kości jest zmniejszona. Wykorzystuje to promieniowanie rentgenowskie do określenia, ile soli mineralnych zawiera kość. Może to pomóc w oszacowaniu ryzyka złamania kości.