Ekspozycja na radon jest potwierdzonym czynnikiem ryzyka zachorowania na nowotwór złośliwy płuca (radon został zaliczony do grupy 1 pod względem kancerogenności – związek kancerogenny dla ludzi). Celem meta-analizy badań obserwacyjnych było określenie siły związku pomiędzy wielkością narażenia na radon (w miejscu zamieszkania oraz w środowisku pracy) a poziomem ryzykiem zachorowania na nowotwór złośliwy płuca. Sześćdziesiąt badań kohortowych oraz badań typu case-control spełniło kryteria włączenia do meta-analizy.
Ekspozycja na radon w miejscu pracy wiąże się z prawie 90% wzrostem ryzyka zachorowania na nowotwór złośliwy płuca, RR=1.86 (95%CI=1.67-2.09). W szczegółowej analizie (siedemnaście badań prospektywnych) uwzględniającej długość pracy w miejscu narażenia, zaobserwowano 26% wzrost ryzyka zachorowania dla 100 miesięcy pracy przy ekspozycji na radon (RR=1.26, 95%CI=1.21-1.30) oraz 51% wzrost ryzyka przy ponad 200 miesiącach pracy (RR=1.51, 95%CI=1.38-1.65). Wyższy, ponad dwukrotny, wzrost ryzyka wykazano dla pracowników eksponowanych na radon w kopalniach uranu, RR=2.23 (95%CI=1.86-2.68).
W analizie dotyczącej narażenia na radon w miejscu zamieszkania, zaobserwowano około 10% wzrost ryzyka zachorowania na nowotwór złośliwy płuca przy stężeniu radonu na poziomie 100 Bq/m3 (RR=1.11, 95%CI=1.07-1.15) oraz około 20% wzrost ryzyka przy stężeniu 200 Bq/m3 (RR=1.21, 95%CI=1.14-1.29).
Podsumowując wyniki meta-analizy autorzy wskazują na nieliniowy związek pomiędzy poziomem ekspozycji na radon (w miejscu zamieszkania oraz w środowisku pracy) a ryzykiem zachorowania na nowotwór złośliwy płuca. Wzrost ryzyka jest szczególnie wyraźny przy długotrwałej ekspozycji na radon o stężeniu przekraczającym rekomendowane normy.