Celem badania przeprowadzonego w populacji prawie 15 tys. dorosłych osób w Wielkiej Brytanii (wiek 40-79 lat w momencie włączenia do badania) było określenie wpływu aktywności fizycznej na ryzyko zgonu. Na podstawie danych zebranych w kwestionariuszu oszacowano wydatek energetyczny związany z wysiłkiem fizycznym (PAEE - Physical Activity Energy Expenditure) i jego wpływ na ogólne ryzyko zgonu, a także ryzyko śmierci z powodu chorób serca i układu krążenia oraz nowotworów złośliwych.
Długotrwały wzrost PAEE w przeprowadzony badaniu wiązał się z obniżeniem umieralności. Oszacowano spadek ryzyka zgonu dla rocznego wzrostu PAEE o 1 kJ/kg/dzień co jest równoznaczne z przejściem od stanu braku aktywności fizycznej do osiągnięcia w ciągu 5 lat aktywności zalecanej przez WHO (150 minut aktywności o średniej intensywności w ciągu tygodnia). Spadek ryzyka wyniósł 24% dla ogólnego ryzyka zgonu, 29% dla chorób serca i układu krążenia oraz 11% dla nowotworów złośliwych. Im wyższy poziom aktywności fizycznej tym większy obserwowany spadek ryzyka zgonu. W analizie dla umieralności ogółem, niski poziom aktywności wiązał się z 24% obniżeniem ryzyka zgonu, natomiast zwiększenie aktywności do poziomu średniego zapewniało 38% redukcję, natomiast aktywność na poziomie wysokim, to 42% obniżenie ryzyka zgonu.
Według autorów badania, uzyskanie i utrzymanie aktywności fizycznej przynajmniej na minimalnym zalecanym poziomie wiązałoby się z zapobieżeniem 46% zgonów, których przyczyną jest brak aktywności fizycznej. Osoby w średnim i starszym wieku, również te, które chorują na schorzenia serca i układu krążenia lub nowotwory złośliwe, mogą uzyskać długotrwały efekty zdrowotne poprzez zwiększenie swojej aktywności fizycznej.
[artykuł przygotował Piotr Wojtyś w oparciu o https://www.bmj.com/content/365/bmj.l2323]