Dotychczasowe badania na temat wpływu aktywności fizycznej (podejmowanej zarówno przed, jak i po diagnozie nowotworu) na przeżywalność po diagnozie nowotworów złośliwych jelita grubego i odbytnicy nie dały do tej pory jednoznacznych rezultatów. Na łamach „European Journal of Cancer Prevention” przedstawiono wyniki metaanalizy 18 epidemiologicznych badań kohortowych w tym zakresie. W analizowanej populacji 4015 osób zmarło z powodu nowotworów jelita grubego i odbytnicy spośród 31 873 osób po diagnozie tych nowotworów. Aktywność fizyczna w grupie pacjentów z nowotworem jelita grubego i odbytnicy wiązała się z prawie 20% obniżeniem ogólnego ryzyka zgonu (HR = 0.81, 95% CI: 0.76–0.87) oraz 15% obniżeniem ryzyka zgonu z powodu zdiagnozowanego wcześniej nowotworu złośliwego (HR = 0.85, 95% CI: 0.77–0.98).
Wart podkreślenia jest fakt, że istotną redukcję ryzyka zgonu, zarówno ogólnego, jaki i ryzyka zgonu z powodu zdiagnozowanego nowotworu, wykazano dla aktywności fizycznej podejmowanej po diagnozie nowotworu. Zaobserwowana redukcja ryzyka wyniosła 37% dla ogólnego ryzyka zgonu (HR = 0.63, 95% CI: 0.54–0.74) oraz 36% dla ryzyka zgonu z powodu wcześniej zdiagnozowanych nowotworów jelita grubego i odbytnicy (HR = 0.64, 95% CI: 0.47–0.88). Obniżenie ryzyka zgonu z powodu nowotworów złośliwych u osób podejmujących aktywność fizyczną przed diagnozą nowotworu było w analizowanej populacji bardziej istotne w przypadku późniejszej diagnozy nowotworów jelita grubego niż nowotworów odbytnicy. Wyniki przeprowadzonej analizy jednoznacznie pokazują, że aktywność fizyczna podejmowana zarówno przed, jak i po diagnozie nowotworu złośliwego jelita grubego i odbytnicy wiąże się z istotną redukcją ryzyka zgonu u osób po rozpoznaniu tych nowotworów.
[artykuł przygotował Piotr Wojtyś, korzystając: https://journals.lww.com/eurjcancerprev/Abstract/2020/01000/Physical_activity_and_mortality_in_patients_with.3.aspx]