Wysoka aktywność fizyczna poprawia przeżywalność u kobiet z nowotworem piersi zdiagnozowanym po menopauzie. Aktywność fizyczna na poziomie co najmniej 3 godzin szybkiego marszu tygodniowo praktykowana przez kobiety przed diagnozą nowotworu piersi, wiąże się z wyższą ogólną przeżywalnością. Aktywność fizyczna kontynuowana po diagnozie wiąże się z dłuższą ogólną przeżywalnością oraz dłuższą przeżywalnością z nowotworem piersi. Poprawę przeżywalności obserwuje się także u kobiet nieaktywnych przed diagnozą, które zaczęły być aktywne fizycznie po diagnozie nowotworu piersi.