Wielkogodzinna praca może być czynnikiem ryzyka zachorowania na choroby serca i układu krążenia, jednak wyniki dotychczas przeprowadzonych badań prospektywnych nie są jednoznaczne i ograniczone głównie do niedokrwiennej choroby serca (choroba wieńcowa). Celem meta-analizy obejmującej 603 838 kobiet i mężczyzn (25 badań z Europy, USA i Australii) było oszacowanie wpływu długotrwałej pracy na ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej oraz zawału mięśnia sercowego. Follow-up dla choroby wieńcowej wyniósł średnio 8.5 roku w którym to czasie zdiagnozowano 4 768 zachorowań. W przypadku zawału mięśnia sercowego, wystąpiły 1 722 zachorowania w ciągu średniego czasu follow-up wynoszącego 7.2 roku.
U osób, które pracowały najwięcej godzin tygodniowo (55 godzin i więcej) wykazano, w porównaniu z typową liczbą godzin pracy (35-40), podwyższone o 13% ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej (RR=1.13, 95%CI=1.02-1.26) oraz podwyższone o 33% ryzyko zawału mięśnia sercowego (RR=1.33, 95%CI=1.11-1.61). W przypadku zawału mięśnia sercowego zaobserwowano stopniowy wzrost ryzyka wraz z wydłużającym się czasem pracy. W porównaniu ze standardowymi godzinami pracy ryzyko zawału mięśnia sercowego wynosiło odpowiednio: RR=1.10 (95%CI=0.94-1.28) dla 41-48 godzin pracy tygodniowo, RR=1.27 (95%CI=1.03-1.56) dla 49-54 godzin pracy oraz RR=1.33 (95%CI=1.11-1.61) dla 55 i więcej godzin pracy tygodniowo.
Wielogodzinna praca może zwiększać ryzyko zawału mięśnia sercowego i w mniejszym stopniu niedokrwiennej choroby serca.