W czasie trwania życia każdy człowiek eksponowany jest na szereg zanieczyszczeń środowiskowych z różnych źródeł (miejsce zamieszkania, środowisko pracy, otoczenie zewnętrzne). Różnorodne związki chemiczne, metale, pyły, kurze, włókna, środowiska pracy mogą być przyczynowo związane ze wzrostem zachorowania na nowotwory złośliwe różnych umiejscowień: płuco, skóra, pęcherz moczowy, mezotelioma. Zanieczyszczenie środowiska, związane głównie z transportem i przemysłem, powoduje wzrost zachorowalności na nowotwory złośliwe płuca, nawet w miejscach, gdzie emisja zanieczyszczeń jest poniżej norm dopuszczalnych w krajach Unii Europejskiej (UE). Dodatkowo zanieczyszczenia o potencjalnie kancerogennym wpływie mogą znajdować się także w wodzie i pożywieniu (pestycydy, zanieczyszczenia przemysłowe i z gospodarstw domowych).

Zanieczyszczenie środowiska dotyczy całej populacji i nie jest monitorowane przez poszczególnych jej przedstawicieli. Niektóre zanieczyszczenie dotyczą całej populacji (zanieczyszczenie powietrza), inne są ograniczone do małych regionów (zanieczyszczenia przemysłowe). Zanieczyszczenie powietrza, szczególnie zewnętrznego, jest głównym problem zdrowotnym związanym z zanieczyszczeniem środowiska w krajach europejskich. Zanieczyszczenie środowiska zewnętrznego, nawet przy niskim poziomie ekspozycji, jest istotnym problemem zdrowotnym ze względu na fakt narażanie dużej części populacji na ten czynnik ryzyka. W 1981 roku Doll i Peto szacowali, że zanieczyszczenie powietrza odpowiada za 2% zgonów na nowotwory złośliwe w skali świata. Najnowsze badania Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) wskazują, że odsetek nowotworów złośliwych płuca w 28 krajach EU (włączając Chorwację), za które odpowiada zanieczyszczenie powietrza zewnętrznego oraz wewnętrznego związanego z ogrzewaniem mieszkań wynoszą odpowiednio 7.27% (95%CI=1.24-12.99%) oraz 1.25% (95%CI=0.57-1.83%) co oznacza 20 268 zgonów z powodu zanieczyszczenia powietrza zewnętrznego oraz 3 482 zgonów z powodu zanieczyszczenia powietrza wewnętrznego rocznie.

Międzynarodowa Organizacja do Badań nad Rakiem (IARC) na podstawie dostępnej wiedzy i wyników badań ocenia i klasyfikuje kancerogenność dla człowieka różnorodnych związków chemicznych, środowisk pracy, elementów środowiska, czynników biologicznych i fizycznych, zachowań zdrowotnych. Grupę 1 stanowią czynniki kancerogenne dla człowieka, grupa 2A to czynniki prawdopodobnie kancerogenne dla człowieka, grupa 2B to czynniki możliwie kancerogenne dla człowieka. Grupę 3 stanowią związki nieklasyfikowane pod względem kancerogenności a grupą 4 czynniki prawdopodobnie niekancerogenne dla człowieka.

Zarówno zanieczyszczenie powietrza zewnętrznego, jak również zanieczyszczenie pyłem zawieszonym (PM), zostały sklasyfikowane jako kancerogenne dla człowieka i zaliczone do grupy 1 według kancerogenności. Na podstawie badania przeprowadzonego w 17 krajach europejskich wykazano, że wzrost stężenia pyłu zawieszonego w powietrzu o 10 µg/m3 wiąże się ze wzrostem ryzyka zachorowania na nowotwór złośliwy płuca o 22% w przypadku pyłu zawieszonego PM10 (HR=1.22, 95%CI=1.03-1.45) oraz o 40% w przypadku pyłu zawieszonego PM2.5 (HR=1.40, 95%CI=0.92-2.13). Do grupy 1 kancerogenności zaliczone zostały również spaliny z silników dieslowych, benzen oraz policykliczne węglowodory aromatyczne (PAHs).  Źródłem PAHs oraz pyłu zawieszonego są także zanieczyszczenia pochodzące z ogrzewania mieszkań węglem. Innymi źródłami czynników kancerogennych są zanieczyszczenia wody i żywności: pestycydy, związki chemiczne pochodzenia przemysłowego i z gospodarstw domowych, metale, farmaceutyki. Do zanieczyszczenia środowiska zewnętrznego i wewnętrznego przyczynia się także bierne palenie papierosów. 

Ekspozycja w miejscu pracy ma związek z czynnikami kancerogennymi występującymi w miejscu zatrudnienia. Do nowotworów, dla których ekspozycja w miejscu pracy może być czynnikiem ryzyka należą  głównie nowotwory płuca, skóry (z wyjątkiem czerniaka złośliwego), pęcherza moczowego oraz mezotelioma. Ekspozycja na kancerogeny w miejscu pracy jest zwykle wyższa niż ekspozycja na kancerogenny w ogólnym środowisku. IARC sklasyfikowała 44 ekspozycje w miejscu pracy jako kancerogenne dla człowieka, 32 z nich dotyczą związków chemicznych i czynników fizycznych, których głównym źródłem jest ekspozycja w miejscu pracy, natomiast 12 to procesy przemysłowe lub specyficzne zawody. Wszystkie formy azbestu są kancerogenne dla człowieka i odpowiadają za największą część zachorowań na nowotwory złośliwe w populacji europejskiej związaną z ekspozycją w miejscu pracy. Ponad 2 miliony pracowników w UE eksponowanych jest na krzemionkę krystaliczną w minerałach, materiałach opałowych, metalach, związkach chemicznych oraz w związku z pracą w sektorze budowlanym. Praca w zawodzie malarza może zwiększać ryzyko zachorowania na nowotwory złośliwe pęcherza moczowego i płuca oraz zwiększać ryzyko wystąpienia mezoteliomy.  Na początku lat 90-tych, 22-24 mln pracowników w 15 krajach EU było eksponowanych na czynniki zaliczone do Grupy 1 kancerogenności, w tym 3.2 mln na krzemionkę krystaliczną, 3 mln na wyziewy z silników dieslowych, 2.6 mln na pył drzewny, 1.4 mln na benzen. Na podstawie badan brytyjskich oszacowano, że w 2005 odsetek zachorowań na nowotwory złośliwe za który odpowiadała ekspozycja w miejscu pracy wynosił 8.2% w populacji męskiej oraz 2.3% u kobiet (5.3% dla ogólnej populacji), z najwyższym odsetkiem (powyżej 20% u mężczyzn) zaobserwowanym dla nowotworów płuca. Do najczęstszych nowotworów złośliwych związanych z ekspozycją w miejscu pracy (z odsetkiem zachorowań, za który odpowiada środowisko zatrudnienia powyżej 2%) należą nowotwory płuca, części nosowej gardła, pęcherza moczowego, krtani, przełyku, żołądka, zatok przynosowych, skóry, mezotelioma oraz mięsak tkanek miękkich. Około 56% nowotworów złośliwych zawiązanych z ekspozycją w miejscu pracy diagnozowanych jest u mężczyzn zatrudnionych w przemyśle budowlanym. Do czynników kancerogennych odpowiedzialnych za większość nowotworów złośliwych związanych ze środowiskiem pracy należą: azbest, oleje mineralne, krzemionka krystaliczna,  wyziewy z silników dieslowych, PAHs ze smoły węglowej, dioksyny, tetrachloroetylen, arsen, silne nieorganiczne mgły kwasów oraz praca w zawodzie malarza.  

Regulacje dotyczące walki z zanieczyszczeniem środowiska nie są homogenne na obszarze UE. Biorąc pod uwagę całość dowodów epidemiologicznych autorzy Europejskiego Kodu Walki z Rakiem  w punkcie dotyczącym ekspozycji w miejscu pracy zalecają: „W miejscu pracy chroń się przed ekspozycją na czynniki kancerogenne poprzez stosowanie się do przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy”.