Celem badania, którego wyniki opublikowane zostały na łamach the New England Journal of Medicine, było oszacowanie efektywności różnego rodzaju terapii w przypadku nowotworów złośliwych gruczołu krokowego rozpoznanych na podstawie testu PSA (Prostate Specific Antigen).
W badaniu porównywano efektywność aktywnego monitoringu, radykalnej prostatektomii oraz radioterapii wiązką zewnętrzną w leczeniu miejscowo zaawansowanych nowotworów prostaty. W latach 1999-2009 w badanej populacji wykonano 82 429 testów PSA u mężczyzn w wieku 50-69 lat. Miejscowo zlokalizowany nowotwór prostaty rozpoznano u 2664 mężczyzn, z czego 1643 zgodziło się uczestniczyć w badaniu i przydzielono ich do poszczególnych grup terapeutycznych (aktywny monitoring 545, chirurgia 553, radioterapia 545). Głównym miernikiem w tej analizie była umieralność z powodu nowotworu gruczołu krokowego w ciągu średniego czasu obserwacji wynoszącego 10 lat. W analizie uwzględniono również progresję choroby oraz obecność ewentualnych przerzutów.
W analizowanym okresie w badanej populacji wystąpiło 17 zgonów z powodu nowotworu złośliwego gruczołu krokowego. Nie zaobserwowano istotnych statystycznie różnic w ryzyku zgonu pomiędzy poszczególnymi grupami terapeutycznymi. Obecność przerzutów częściej rejestrowano w grupie aktywnego monitoringu niż w grupach leczonych chirurgicznie lub radioterapią. Progresja choroby była również na wyższym poziomie w grupie aktywnego monitoringu niż w obu grupach leczniczych.
W ciągu średniego czasu 10 lat od diagnozy miejscowo zaawansowanego nowotworu złośliwego gruczołu krokowego umieralność z jego powodu była niska bez względu na rodzaj terapii, bez istotnych statystycznie różnic pomiędzy terapiami. Zastosowanie chirurgii lub radioterapii wiązało się z mniejszym prawdopodobieństwem progresji choroby oraz wystąpienia przerzutów.