Rak jelita grubego

a jak dłygo Twój tata walczy z tym paskudztwem? Mój od września ale jeszcze czasem stomia daje mu popalić...to wszystko tak szybko sie potoczyło i wszystko na mojej głowie,wiec jak tylko dzieje się cis nieppkojącego to od razu sama się nakręcam i z nerwów świruje mimo ze wszystkim sama wmawiam ze jest ok

Esj napisał:

a jak dłygo Twój tata walczy z tym paskudztwem? Mój od września ale jeszcze czasem stomia daje mu popalić...to wszystko tak szybko sie potoczyło i wszystko na mojej głowie,wiec jak tylko dzieje się cis nieppkojącego to od razu sama się nakręcam i z nerwów świruje mimo ze wszystkim sama wmawiam ze jest ok

powyżej opisałam całą historię mojego taty , w sensie parę postów wcześniej. Wykryli u taty nowotwór w lutym 2017 , tata też ma stomie do tej pory i też stomia dawała tacie popalić , teraz jest już lepiej , ma w czerwcu pójść na konsultacje czy ją usuwać, ale nie wiem czy się w końcu zdecyduje . Jakbyś miała jakieś pytania czy wątpliwości to pisz do mnie na priv . Doskonale wiem co czujesz, też byłam w tej sytuacji, że wszystko było a mojej głowie :( 

na spadek białych krwinek są zastrzyki. Ja też je biorę chociaż fatalnie się po nich czuję. 

Mi zmienili chemię i gorzej ja znoszę. Ale to wszystko nieważne, oby wyniki były dużo lepsze

witajcie kochani..

Tata jest po 4 chemiach...30 maja miał kontrolną tomografie i czekamy na wynik czy będzie operacja czy nie..

Ogólnie po chemii tata czuje się dobrze..na pierwszy rzut oka nic po nim nie widać...z pewnością jego nastawienie robi swoje ale jesteśmy przekonani że te żywienie pozajelitowe bardzo mu pomogło...

Witam, szukam porady u osób doświadczonych... Mój 80lateni tato na początku maja miał przeprowadzoną kolonoskopie. Na początku czerwca przyszły wyniki badania histopatologicznego : RAK złośliwy wstępnicy i odbytnicy. Kod C18/C20. Przez ten czas tato bardzo schudł, pozostał jedynie bardzo wzdęty brzuch, który często boli,opadł z sił, gdzie do tej pory był naprawde silnym i sprawnym mężczyzną, który wciąż majsterkował i uprawiał ogród. Od końca kwietnia zaczeły męczyć go wymioty na przemian z biegunką jednak jeszcze do połowy maja funkcjonował normalnie, prowadził sam auto. Dziś wygląda to tak, że większość czasu leży, czasem wyjdzie na ławkę przed dom chwile posiedzieć. Nie porusza się nigdzie indziej, ponieważ jest słaby. Zdarzają się dni, że wymiotuje 2xdziennie+biegunka ale było również tak, że przez kilka dni wogóle nie wymiotował, sporo jadł, żartował, czuł się o wiele lepiej. Miał robiony RTG klatki i nie wykazano żadnych przerzutów ani nacieków. Dziś było konsylium lekarskie, które stwierdziło, że nie podejmą się operacji ani chemioterapi. Ma przyjmować jedynie leki przeciwbólowe, przeciwwymiotne itp. Nie dają mu żadnych szans na leczenie. Jestem załamana, nie rozumiem dlaczego nie chcą działać przecież nie ma żadnych przerzutów, nacieków, stan zaawansowania to G2 czyli nie na taki zły... Czy ktoś był w podobnej sytuacji? 

Ren26 witaj niestety nie wiem ,dlaczego lekarze pod ęli taką decyzję może ze względu na wiek ?hm moim zdaniem powinniście zapytać lekarza dlaczego tak postanowiono. 

Może należy też skonsultować jeszcze tatę z innym onko ,tak mi  przykro ,ze nie mogę Tobie coś konkretnego napisać ,ale nie mam takich doświadczeń ani też nikogo w podobnej sytuacji .

Może ktoś tutaj miał podobną historie i się odezwie.

Pozdrawiam bardzo serdecznie .

Ren26 a może tatuś ma jakieś choroby współistniejące do tego  jeszcze ? Myślę, że należy skonsultować to z jeszcze jakimś innym lekarzem onkologiem i chirurgiem onkologicznym . Napisz do mnie na priv skąd jesteś :) może dam radę pomoc . Tymczasem trzymaj się ciepło 

Witam, u mojego taty wykryto raka jelita grubego na zgieciu esico-odbytniczego. Rak zlosliwy G1 z rozsiewem do otrzewnej. Tata nie miał żadnych objawów, był tylko bardzo osłabiony. Następnie pojawiło się wodobrzusze. Aktualnie jest na oddziale hematologii, gdzie ściągają mu wodę co jakiś czas i dają kroplówki. Miał konsultację z onkolgiem i chirurgiem. Chirurg zaplanował operację za tydzień. Onkolog mowiła, że może mieć tylko lekką chemię, bo mocna by go zabiła. Lekarze mowią, że rokowania są bardzo złe, że trzeba się na wszystko przygotować.

Czy już naprawdę nie ma nadzieji? Tata ma 55 lat, wyniki badań ma całkiem dobre, nie ma anemii. Jest słaby i schudł. Czy wodobrzusze oznacza najgorsze stadium choroby?

agnieszka76 dziekuje. Ciężko się pogodzić, bo dopiero miesiąc temu się dowiedzieliśmy o raku. A tu już tak to zaawansowane stadium. On ma taką dużą nadzieję, tak chce walczyć, żyć, stara się jeść. Serce mi pęka jak go widzę. My w tej operacji mamy resztki nadzieji, żeby chociaż trochę jeszcze pożył. Ale po operacji może być jeszcze gorzej. Nie wiem jak przeżyć ten trudny czas