rak piersi

gosia.73 7

witam, Chciałabym podzielić się swoimi spostrzeżeniami, myślami...Dokładnie rok temu zdiagnozowano u mnie raka piersi. Byłam przerażona, zła i pełna obaw co będzie dalej. Rokokwania były bardzo niekorzystne. CHemia, operacja, chemia. miałam dużo szczęścia. Miałam operację i jestem po mastektomii. No cóż. cieszyłam się, że nie mam leczenia uzupełniającego. Ale do dziś nie mogę zaakceptować swojego wyglądu - jako kobieta.

Zobacz podobne wpisy

Tak zaczyna się przyjaźń z imbirem...

Od kilku dni leżę z katarem. Zaczęło się jak zawsze od bólu gardła. Kto mnie zna wie, że nie lubię jadać dodatkowych leków. I tak swoich „obowiązkowych” mam sporo, a jeszcze dodatkowo obciążać żołądek... 0

O tym, co podsłuchałam w rozmowie w szpitalu i o czym sobie wtedy przypomniałam...

Ostatnio przypomniała mi się pewna sytuacja, której byłam świadkiem w szpitalu hematologicznym. Co prawda czekałam wtedy tylko w kolejce do szpitalnej apteki. Kolejka była duża i czekanie trwało dłużs... 5

Tam gdzie kończy się kolejka, zaczyna się CZŁOWIEK

Wyobraźcie sobie kolejkę. Wydział Komunikacji w dużym mieście. Świeżo upieczeni właściciele samochodów dopełniają formalności przy rejestracji aut. Gromadka ludzi, którzy w tej samej chwili swojego ży... 10

Rak przychodzi w kapciach

Lęk przed nowotworem jest uzasadniony, może nie w zbyt wielkim wymiarze, ale... W przypadku większości chorób ich pojawienie się poprzedzone jest różnymi sygnałami: bólem, spadkiem witalności i wagi c... 6

Musisz być zalogowany aby dodawać komentarze

basiunia 11 lat temu

DZIEWCZYNO NAPISZ DO MNIE JAK NAJSZYBCIEJ.JA PO USUNIECIU PIERSI, WESLOW CHLONNYCH I PRZESZCZEPIE-OGROMNA BLIZNA OD BIODRA -BRZUCH I DO POLOWY PLECOW.LYSA I TO 2 RAZY I WLASNIE ......SPOTKALAM MILOSC ZYCIA.WSPANIALEGO FACETA.PRZYSTOJNEGO I WRAZLIWEGO.POKOCHAL MNIE,A NIE MOJE BRAKI. A TEZ MYSLALAM ZE TO JUZ KONIEC I NIE JESTEM KOBIETA.barwisz@gmail.com

plutoo 13 lat temu

Ewam masz 100% racji , trzymaj się . Dziękuję za to co napisałaś to dla wszystkich chorych bardzo ważne. Pozdrawiam Ola

ewam 13 lat temu

cytat: -Ale do dziś nie mogę zaakceptować swojego wyglądu - jako kobieta.- Moja droga! czy to co pod stanikiem takie ważne.......... przecież nie chodzisz na plażę nudystów, na pewno nie tańczysz na rurze prawda ! Ciesz się ŻYJESZ........... brak piersi to trauma ale nie tragedia zastanów się czy lepiej żyć bez piersi czy też bez rąk czy nóg, nosa czy oka? Mam 49 lat, jestem po amputacji już 5 lat, a od 4 lat mam przerzuty do kości i wierz mi lub nie, ten kawałek ciała nie jest wart twego stresu, nerwów braku akceptacji. Ciesz się każdym przeżytym dniem i spójrz śmiało do lustra mówiąc jestem piękna ....... pozdrawiam i życzę TYLKO pozytywnego myślenia .

beatrx 13 lat temu

beata,urzędnik-Wiem,że to trudne...sama to przechodziłam i jeszcze trudno mi się pogodzić w pełni ze sobą, pomyśl o rekonstrukcji piersi, polecam!!! I pamiętaj jesteś wartościowa, może nawet bardziej niż wiele osób obok Ciebie bo Ty juz wiesz co jest ważne, jak warto kochać całym sercem życie i być gotową na przyszłość.Wierze w Ciebie,że będziesz myśleć o sobie i nie poddasz się. Działaj na maksa, masz drugą szansę, pokaż jaka jesteś piękna i wartościowa. Zmień image, wyzwól w sobie pasje!!!!!

mucha_j24 13 lat temu

Dzień Dobry!moja babcia zmarła na nowotwór piersi. Siostra w wieku 36 lat, a ja czekam każda wizyta u onkologa napawa mnie strachem. Badam się regularnie ale mimo to strach przed tą chorobą jest coraz większy. Rak to choroba gegenetyczna .!!!!!

plutoo 13 lat temu

Gosia, witam. Zdiagnozowano u mnie raka piersi 7 lat temu , miałam 45 lat. Szok, operacja ,rokowania kiepskie ,pierś usunięta oraz wszystkie węzły chłonne, chemioterapia, radioterapia,kuracja hormonalna, Tydzień po radioterapii wróciłam do pracy (pracuję nadal). Nie należę do klubu amazonek o chorobie nie rozmawiam i zrobiłam wszystko aby na codzień zapomnieć nie myśleć, nie przewidywać, żyć normalnie. Mam jednak dług do spłacenia i w sytuacji jeżeli mogę pomóc przetrwać walkę i podzielić się nie tyle doświadczeniem co moim podejściem do życia,akceptacja swojej fizycznej niedoskonałłości , robię to. Moje życie po chorobie może być przykładem,że można pokonać raka i normalnie żyć, Jeżeli chcesz pogadać , odezwij się, pytaj, odpowiem, pozdrawiam, Ola

tersanna 13 lat temu

Jak jest trudno mogę się tylko domyślać chociaż i to nie w zupełności bo osobiście nie doświadczyłam tego sam, ale mimo wszystko może staraj się chociaż troszkę zaakceptować sama siebie .Pozdrawiam i głowa do góry.