Wybór metody leczenia chłoniaków nieziarniczych zależy od rozpoznania histopatologicznego, stopnia zaawansowania choroby, stanu klinicznego pacjenta i jego wieku oraz czynników rokowniczych. Do podstawowych metod leczenia chłoniaków nieziarniczych należy chemioterapia oraz radioterapia.
Leczenie chłoniaków indolentnych (o powolnym przebiegu)
Przeżycie chorych na NHL o powolnym przebiegu bez leczenia wynosi do kilkunastu lat. Cechują się dość dobrym rokowaniem. W większości przypadków rozpoznawane są w stadium zaawansowanym. Chłoniaki indolentne mogą ulegać transformacji w chłoniaki agresywne. Nie jest możliwe całkowite wyleczenie z choroby w przypadku chłoniaków indolentnych, z wyjątkiem choroby w najniższych stadiach zaawansowania. Jednak nie zawsze po rozpoznaniu wdrażane jest leczenie. U części pacjentów wstrzymuje się z jego włączeniem do czasu wystąpienia progresji choroby. Zwykle leczenie stosuje się gdy wystąpią objawy ogólne, dojdzie do powiększenia węzłów chłonnych lub narządów wewnętrznych, dojdzie do zajęcia szpiku kostnego. Leczenie wdraża się także w przypadku złośliwej lokalizacji choroby (w mózgu, w przewodzie pokarmowym, migdałkach). Istnieje kilka metod leczenia, do których należy m.in. często wykorzystywana immunochemioterapia. Jest to skojarzenie chemioterapii z immunoterapią – metodą, która polega na pobudzaniu układu odpornościowego pacjenta do walki z nowotworem. W immunoterapii NHL wykorzystywany jest rytuksymab. W ponad 95% NHL z komórek B na na komórkach nowotworowych występuje marker – antygen CD20. Rytuksymab wiąże się z komórkami posiadającymi ten właśnie marker, powodując ich rozpad. Lek ten podaje się często w skojarzeniu z chemioterapią według schematu CHOP (schemat obejmuje podawanie cyklofosfamidu, doksorubicyny, winkrystyny oraz prednizonu) lub CPV (schemat obejmuje podawanie cyklofosfamidu, winkrystyny i prednizonu). Schemat CHOP-R (skojarzenie chemioterapii z rytuksymabem) jest najczęściej stosowanym leczeniem pierwszego rzutu. Chory otrzymuje cykli w odstępach 3 tygodniowych. W leczeniu niekiedy wykorzystuje się także rytuksymab w monoterapii (jest wówczas podawany jako jedyny lek). W najniższych stadiach zaawansowania wykorzystuje się radioterapię, chirurgiczne usunięcie ogniska pierwotnego choroby, antybiotyki (w przypadku chłoniaków wywołanych infekcją Helicobacter pylori). Niekiedy obserwuje się samoistną regresję choroby.
Leczenie chłoniaków o agresywnym przebiegu
W przypadku tych NHL przeżycie chorych bez leczenia wynosi kilka – kilkanaście miesięcy. Ta grupa chłoniaków charakteryzuje się znaczną wrażliwością na chemioterapię. W przeciwieństwie do chłoniaków indolentnych, w tek grupie chłoniaków leczenie musi być wdrożone jak najszybciej i możliwe jest całkowite wyleczenie chorego. Leczeniem pierwszego wyboru jest skojarzenie chemioterapii (np. według schematu CHOP) z rytuksymabem. W niższych stadiach zaawansowania stosuje się zwykle 2-4 cykli w odstępach 3-4 tygodniowych. Następnie stosowana jest uzupełniająca radioterapia. Napromieniane jest miejsce pierwotnej lokalizacji chłoniaka. W wyższych stadiach zaawansowania stosowane jest 6-8 cykli terapii, po których można rozważyć zastosowanie radioterapii lub wykonanie autotransplantacji szpiku. W pierwszym etapie autotransplantacji pobierane są od pacjenta komórki macierzyste szpiku kostnego. W następnym kroku podawana jest intensywna chemioterapia. Ostatni etap polega na podaniu pacjentowi wcześniej pobranych komórek macierzystych.
Leczenie chłoniaków o bardzo agresywnym przebiegu
W tej grupie chłoniaków przeżycie pacjentów bez leczenia wynosi kilka – kilkanaście tygodni, dlatego leczenie należy wdrożyć jak najszybciej. Do tej grupy zalicza się m.in. chłoniaka limfoblastycznego oraz chłoniaka Burkitta. Leczenie oparte jest na wielolekowej chemioterapii. Stosuje się także profilaktykę ośrodkowego układu nerwowego poprzez podawanie chemioterapii do światła kanału kręgowego drogą nakłucia lędźwiowego. U części chorych wykorzystywany jest przeszczep komórek macierzystych szpiku. W przypadku chłoniaka limfoblastycznego stosuje się także długotrwałe leczenie podtrzymujące.
Leczenie wspomagające
W trakcie chemioterapii konieczne może być stosowanie dodatkowo leczenia łagodzącego objawy, do którego zalicza się:
Sfinansowane z budżetu Miasta Poznania